Burada tahminen de en değerli nokta, ebeveynlerin boşanma sonucunı alırken, sonuç netleşene kadar mümkün olduğu kadar çocuklara problemlerini yansıtmamaya çalışmasıdır. Biroldukca evlilikte boşanma öncesi uzun yıllar konuttaki şiddetli tartışmaların devam ettiği, ebeveynlerden bir yahut ikisinin ruhsal meşakkatler yaşadığı birfazlaca kere farklı yaşayıp yine barıştıkları bilinmektedir. Tüm bu süreçlere şahit olan çocuklar meçhullükten kaynaklanan ağır tasalar yaşamaktadır. Eeveynlerin gerek kendi ruhsal durumları gerekse uyuşmazlığın verdiği gerginlikle, kimi vakit eşlerine karşı hissettikleri öfkeyi çocuklarına yansıttıkları, eşlerini ve eşlerinin ailelerini çocuklarına kötüledikleri maalesef sık görülen bir gerçektir. Tüm ebeveynlerin bilmesi gereken çok kıymetli bir nokta vardır
ki, o da bir çocuğun yarısı anniçin yarısı babadan meydana gelir. Farketmeseniz de öteki ebeveyn hakkında dediğiniz her olumlu, olumsuz sözcüğü çocuğunuz kendi hakkında söylenmiş üzere hissedecektir.
Boşanan ebeveynlerin çocukları çoklukla boşanma hadisesinden kendilerini suçlama eğilimindedir. kimi vakit âlâ niyetle söylenen birtakım kelamlar bile bu suçluluk hissinin artmasına sebep olabilir. Örneğin ‘çocuklarım için boşanmıyorum’ yahut ‘siz isterseniz boşanırım babanızdan-annenizden’ üzere telaffuzlara epey sık rastlanmaktadır. bu biçimdesine önemli bir sonucu çocukların almasını beklemek, onlara yardım etmekten çok ağır ve ömrü boyunca taşıyacağı bir yük getirir.
Psikolojik sıkıntılar ve psikiyatrik hastalıkların en temel semptomu, hayat kalitesinin etkilenmesidir. Boşanma öncesi ve daha sonrasında birfazlaca duygusal sorun, çocuklarda kendini okul başarısızlığı ile göstermektedir. Çocuklarda dikkat dağınıklığı, dersle ilgili sıkıntılar ya da okula uyumsuzluk kelam konusu olabilir. Okul başarısızlığı yaşayan çocuklarda sorunun temeline anlamak değerlidir. Ayrıyeten boşanma, çocukta depresyon, anksiyete bozukluğu vb. biroldukça psikiyatrik tabloyu tetikleyici olabilmektedir. Şayet sorunun temelinde boşanma ve gibisi travmatik niçinler varsa; çocuğun hayat kalitesi, ebeveyn tavırları, ebeveynlerin birbiriyle olan irtibatları, ebeveynlerin ruhsal durumları, çocuğun yakın etrafının akrabalar vs.nin boşanmaya nasıl yaklaştığı, anne babalarla geçirilen vakit içinderın niteliği dikkatli incelenmelidir. Burada ailelere önerilen; yanlışsız sağlam bir iş birliği ile başından itibaren çocuğun sevgi ve inanç kaybı yaşamadan boşanma sürecinin sonlandırılmasıdır. Süreç daha sonrası anne-baba, eş olmaktan boşandıklarını; lakin anne-baba olmaktan boşanmadıklarını unutmamalı ve bunu çocuğa aktarmalılardır. Çocuğun boşanmaya yönelik sorularını, çocuğun gelişmenine, gereksinimine uygun ve inanç veren biçimde yanıtlamalılardır.
Boşanma, ani bir çıkıp gitmeyle başlasa bile başlangıçtan itibaren yapılabilecek şeyler vardır. Eşlerin boşanma öncesinde, meselelerini çözemediklerinin farkına vardıkları periyotta, uzman takviyesi almalarında yarar vardır. Şayet boşanma kaçınılmazsa, çocuğu boşanmaya hazırlamak ve erken devirde uzman yardımı almak ileride karşılaşabilecek problemleri önleyici olur. Boşanma daha sonrasında çocukta gözlenebilecek mümkün davranış bozuklukları, his durumunda yaşanan iniş çıkışlar, ebeveynleri ve etrafı ile yaşadığı bağlantı meseleleri ile ilgili danışmanlık alınmasında yarar vardır. Ayrıyeten ebeveynlerin bir daha evlenmeleri, kardeş bağları, ebeveynlerin bir daha evliliği ile bir arada doğan kardeş ile meydana gelebilecek muhtemel sıkıntıları önlemek hedefi ile de erken alınan danışmanlık yardımı çok değerli ve gereklidir. Sonuçta boşanma hangi şartlarda olursa olsun tüm aile bireylerine olumsuz etkileyen bir müddetçtir. Ama unutulmamalıdır ki; çocuğun duygusal ya da fizikî şiddetin yaşandığı bir ortamda bulunması yerine; huzurlu memnun ancak farklı ayrı bireyleri tarafınca büyütülmesi epey daha sağlıklı bir birey olarak gelişmesine imkan sağlayacaktır.
Çocuğun en epey ziyan gördüğü süreç aile içi çatışmaların doruk noktasına ulaştığı, bunu takip eden boşanma sonucunın verildiği ve uygulamaya konduğu vakit aralığıdır. Eşlerin birbirlerine duydukları öfke, ömürlerinin büsbütün değişim arifesinde olması ile yaşadıkları dert ne kadar denetim altına alınmaya çalışılsa da, çocuklar bu kuvvetli süreçten etkilenirler. Çocukların boşanmanın tesirlerini hangi şiddetleri nasıl yaşayacağını, çocuğun yaşı, ailenin bu husustaki tavrı, çocuklarını bilgilendirme biçimi, boşanma öncesi aile içi yaşanan aksilikler ile yakından bağlıdır. Örneğin, çocuğun şahit olduğu şiddetli bir tartışma, tahminen de fizikî şiddet içeren bir hengame daha sonrasında ayrılmaya karar veren eşler, çocuklarını, kendi kızgınlık ve nefretlerini birbirine iletecek bir araç
olarak nazaranbilirler. Burada ebeveynler ekseriyetle kendi yaşadıkları sorunlu ve sancılı süreç içerisinde, çocuklarına verdikleri zararın farkında değillerdir; ne vakit yaşantılarını denetim altına alıp yeni bir hayat kurmaya başlayacak gücü kendinde bulurlarsa bu biçimde çocukların uğramış olduğu hasarın farkına vermeye başlarlar. Olağan, bu da çocukların hayatında geç kalınmış bir telafi olabilir.
Bütün bu yaşanan sancılı süreçte, şayet çocuk ergenlik çağında ve anne-babanın da yanlış tavırları kelam konusu ise, ödenecek hesap epeyce daha ağır olacaktır. Ergenlik periyodundaki gencin kendi fizikî duygusal gelişmeninin verdiği kuvvetli sürece ek olarak, ailesinin yaşadığı aksilikler ile yanlış yollara yönelme, hayat çizgisinin farklı istikametlere kaydırma mümkünlüğü artacaktır. Bütün bu niçinler, boşanma sürecinin çocuk üstündeki tesirlerini epey daha fazla önemsenmesini ve şayet mümkünse bu süreçte kesinlikle profesyonel yardım alınması gerekli kılmaktadır.
Boşanmanın çocuklar üstündeki olumsuz tesirlerini azaltmak, ebeveynin üstlenmeleri gereken değerli sorumluluklardan biridir. Vakit zaman karıkoca içinde yaşanan şiddetli tartışmanın akabinde ebeveynlerden birisi ansızın meskenden ayrılır. bu biçimde bir durumda ya çocuk zaten olaya bir mana yükler ya da bu durum meskende, meskende kalan ebeveyn tarafınca çocuğa açıklanır. Yaşanan ayrılık ne kadar tarafsız anlatılmaya çalışılsa da, konuttan apansız ayrılan anne ya da babanın bir açıklama yapmamış olması, çocukta, ebeveyninin kendisini terk ettiği yahut çocuğun kendisinin bu duruma sebep olduğu niyetine yol açar. Bunu takip eden öfke ve suçluluk duygusu da çocuğa ağır bir yükün altına iter.
Bu mevzuda ebeveynlerin dikkat etmesi gereken noktalara gelecek olursak; evvela ebeveynlerin boşanma sonucunı verirken çift terapisi ve ferdi psikiyatrist takviye almaları epey kıymetlidir. Şayet psikiyatrik takviye ve terapiler kararı boşanma sonucu netleşirse, bu sonucu çocuklarına anne ve baba bir arada inançlı ve sakin bir lisanla açıklamalı, çocuklara nerede yaşanacağı, hangi okula gidileceği, anne-babasını görüp goremeyeceği üzere tema mevzularla ilgili belli ayrıntıları paylaşmalı ve çocukların sorduğu sorulara yanıt vermelidir. Bu değerli konuşmayı yapmadan evvel ve daha sonrasında meslek profesyonelleri olan çocuk ergen psikiyatri ve psikologlarından dayanak alınmalıdır. Lakin bir daha de karar kesinlikle ve kesinlikle çocuğun tanıdığı ve güvendiği şahıslar olarak ebeveynleri tarafınca açıklanmalıdır. En sağlıklı olanı, duygusal olarak her insanın sıkıntı bir durum yaşadığını, olayların çocukların hatası olmadığını ve boşanmanın iki yetişkin içindeki problemlerden kaynaklandığının anlatılmasıdır. Bu süreçte kesinlikle anne ve babanın birlikte hareket etmesi gereklidir; çocuğa karşı, çocuğun düzeyine uygun açık bir lisan kullanılmalıdır. Mümkünse çocuğun yaşadığı yerde değişiklik yapılmamaya çalışılmalı, aslına bakarsanız yaşadığı değişiklik ve meşakkatlerin üzerine bir de yeni bir yere adaptasyon gerektiren şiddetli süreçlere çocuğu sokmaktan kaçınılmalıdır.
Okumaya devam et...
ki, o da bir çocuğun yarısı anniçin yarısı babadan meydana gelir. Farketmeseniz de öteki ebeveyn hakkında dediğiniz her olumlu, olumsuz sözcüğü çocuğunuz kendi hakkında söylenmiş üzere hissedecektir.
Boşanan ebeveynlerin çocukları çoklukla boşanma hadisesinden kendilerini suçlama eğilimindedir. kimi vakit âlâ niyetle söylenen birtakım kelamlar bile bu suçluluk hissinin artmasına sebep olabilir. Örneğin ‘çocuklarım için boşanmıyorum’ yahut ‘siz isterseniz boşanırım babanızdan-annenizden’ üzere telaffuzlara epey sık rastlanmaktadır. bu biçimdesine önemli bir sonucu çocukların almasını beklemek, onlara yardım etmekten çok ağır ve ömrü boyunca taşıyacağı bir yük getirir.
Psikolojik sıkıntılar ve psikiyatrik hastalıkların en temel semptomu, hayat kalitesinin etkilenmesidir. Boşanma öncesi ve daha sonrasında birfazlaca duygusal sorun, çocuklarda kendini okul başarısızlığı ile göstermektedir. Çocuklarda dikkat dağınıklığı, dersle ilgili sıkıntılar ya da okula uyumsuzluk kelam konusu olabilir. Okul başarısızlığı yaşayan çocuklarda sorunun temeline anlamak değerlidir. Ayrıyeten boşanma, çocukta depresyon, anksiyete bozukluğu vb. biroldukça psikiyatrik tabloyu tetikleyici olabilmektedir. Şayet sorunun temelinde boşanma ve gibisi travmatik niçinler varsa; çocuğun hayat kalitesi, ebeveyn tavırları, ebeveynlerin birbiriyle olan irtibatları, ebeveynlerin ruhsal durumları, çocuğun yakın etrafının akrabalar vs.nin boşanmaya nasıl yaklaştığı, anne babalarla geçirilen vakit içinderın niteliği dikkatli incelenmelidir. Burada ailelere önerilen; yanlışsız sağlam bir iş birliği ile başından itibaren çocuğun sevgi ve inanç kaybı yaşamadan boşanma sürecinin sonlandırılmasıdır. Süreç daha sonrası anne-baba, eş olmaktan boşandıklarını; lakin anne-baba olmaktan boşanmadıklarını unutmamalı ve bunu çocuğa aktarmalılardır. Çocuğun boşanmaya yönelik sorularını, çocuğun gelişmenine, gereksinimine uygun ve inanç veren biçimde yanıtlamalılardır.
Boşanma, ani bir çıkıp gitmeyle başlasa bile başlangıçtan itibaren yapılabilecek şeyler vardır. Eşlerin boşanma öncesinde, meselelerini çözemediklerinin farkına vardıkları periyotta, uzman takviyesi almalarında yarar vardır. Şayet boşanma kaçınılmazsa, çocuğu boşanmaya hazırlamak ve erken devirde uzman yardımı almak ileride karşılaşabilecek problemleri önleyici olur. Boşanma daha sonrasında çocukta gözlenebilecek mümkün davranış bozuklukları, his durumunda yaşanan iniş çıkışlar, ebeveynleri ve etrafı ile yaşadığı bağlantı meseleleri ile ilgili danışmanlık alınmasında yarar vardır. Ayrıyeten ebeveynlerin bir daha evlenmeleri, kardeş bağları, ebeveynlerin bir daha evliliği ile bir arada doğan kardeş ile meydana gelebilecek muhtemel sıkıntıları önlemek hedefi ile de erken alınan danışmanlık yardımı çok değerli ve gereklidir. Sonuçta boşanma hangi şartlarda olursa olsun tüm aile bireylerine olumsuz etkileyen bir müddetçtir. Ama unutulmamalıdır ki; çocuğun duygusal ya da fizikî şiddetin yaşandığı bir ortamda bulunması yerine; huzurlu memnun ancak farklı ayrı bireyleri tarafınca büyütülmesi epey daha sağlıklı bir birey olarak gelişmesine imkan sağlayacaktır.
Çocuğun en epey ziyan gördüğü süreç aile içi çatışmaların doruk noktasına ulaştığı, bunu takip eden boşanma sonucunın verildiği ve uygulamaya konduğu vakit aralığıdır. Eşlerin birbirlerine duydukları öfke, ömürlerinin büsbütün değişim arifesinde olması ile yaşadıkları dert ne kadar denetim altına alınmaya çalışılsa da, çocuklar bu kuvvetli süreçten etkilenirler. Çocukların boşanmanın tesirlerini hangi şiddetleri nasıl yaşayacağını, çocuğun yaşı, ailenin bu husustaki tavrı, çocuklarını bilgilendirme biçimi, boşanma öncesi aile içi yaşanan aksilikler ile yakından bağlıdır. Örneğin, çocuğun şahit olduğu şiddetli bir tartışma, tahminen de fizikî şiddet içeren bir hengame daha sonrasında ayrılmaya karar veren eşler, çocuklarını, kendi kızgınlık ve nefretlerini birbirine iletecek bir araç
olarak nazaranbilirler. Burada ebeveynler ekseriyetle kendi yaşadıkları sorunlu ve sancılı süreç içerisinde, çocuklarına verdikleri zararın farkında değillerdir; ne vakit yaşantılarını denetim altına alıp yeni bir hayat kurmaya başlayacak gücü kendinde bulurlarsa bu biçimde çocukların uğramış olduğu hasarın farkına vermeye başlarlar. Olağan, bu da çocukların hayatında geç kalınmış bir telafi olabilir.
Bütün bu yaşanan sancılı süreçte, şayet çocuk ergenlik çağında ve anne-babanın da yanlış tavırları kelam konusu ise, ödenecek hesap epeyce daha ağır olacaktır. Ergenlik periyodundaki gencin kendi fizikî duygusal gelişmeninin verdiği kuvvetli sürece ek olarak, ailesinin yaşadığı aksilikler ile yanlış yollara yönelme, hayat çizgisinin farklı istikametlere kaydırma mümkünlüğü artacaktır. Bütün bu niçinler, boşanma sürecinin çocuk üstündeki tesirlerini epey daha fazla önemsenmesini ve şayet mümkünse bu süreçte kesinlikle profesyonel yardım alınması gerekli kılmaktadır.
Boşanmanın çocuklar üstündeki olumsuz tesirlerini azaltmak, ebeveynin üstlenmeleri gereken değerli sorumluluklardan biridir. Vakit zaman karıkoca içinde yaşanan şiddetli tartışmanın akabinde ebeveynlerden birisi ansızın meskenden ayrılır. bu biçimde bir durumda ya çocuk zaten olaya bir mana yükler ya da bu durum meskende, meskende kalan ebeveyn tarafınca çocuğa açıklanır. Yaşanan ayrılık ne kadar tarafsız anlatılmaya çalışılsa da, konuttan apansız ayrılan anne ya da babanın bir açıklama yapmamış olması, çocukta, ebeveyninin kendisini terk ettiği yahut çocuğun kendisinin bu duruma sebep olduğu niyetine yol açar. Bunu takip eden öfke ve suçluluk duygusu da çocuğa ağır bir yükün altına iter.
Bu mevzuda ebeveynlerin dikkat etmesi gereken noktalara gelecek olursak; evvela ebeveynlerin boşanma sonucunı verirken çift terapisi ve ferdi psikiyatrist takviye almaları epey kıymetlidir. Şayet psikiyatrik takviye ve terapiler kararı boşanma sonucu netleşirse, bu sonucu çocuklarına anne ve baba bir arada inançlı ve sakin bir lisanla açıklamalı, çocuklara nerede yaşanacağı, hangi okula gidileceği, anne-babasını görüp goremeyeceği üzere tema mevzularla ilgili belli ayrıntıları paylaşmalı ve çocukların sorduğu sorulara yanıt vermelidir. Bu değerli konuşmayı yapmadan evvel ve daha sonrasında meslek profesyonelleri olan çocuk ergen psikiyatri ve psikologlarından dayanak alınmalıdır. Lakin bir daha de karar kesinlikle ve kesinlikle çocuğun tanıdığı ve güvendiği şahıslar olarak ebeveynleri tarafınca açıklanmalıdır. En sağlıklı olanı, duygusal olarak her insanın sıkıntı bir durum yaşadığını, olayların çocukların hatası olmadığını ve boşanmanın iki yetişkin içindeki problemlerden kaynaklandığının anlatılmasıdır. Bu süreçte kesinlikle anne ve babanın birlikte hareket etmesi gereklidir; çocuğa karşı, çocuğun düzeyine uygun açık bir lisan kullanılmalıdır. Mümkünse çocuğun yaşadığı yerde değişiklik yapılmamaya çalışılmalı, aslına bakarsanız yaşadığı değişiklik ve meşakkatlerin üzerine bir de yeni bir yere adaptasyon gerektiren şiddetli süreçlere çocuğu sokmaktan kaçınılmalıdır.
Okumaya devam et...