Travma hayatın her anında olacağı üzere çocukluk periyodunda de kendini gösterebilir. Çocukluk travması, çocukken maruz kalmış olabileceğiniz üzücü tecrübelerin bütünüdür. Bu üzücü durumlar cinsel, fizikî yahut duygusal istismarlar yahut ihmal olabilir. Mevt, terk üzere durumlar, kazalar, afetler, tartışmalar vb. fizikî şiddet üzere travmatik olaylar gelişim çağında yaşandığı vakit yetişkinlik çağında da tesirini sürdürmektedir. Şu da unutulmamalıdır ki her yaşanılan berbat durumun herkeste tıpkı tesir bırakmayacağıdır.
Çocukluk travması yalnızca yaşadıklarınızdan kaynaklanmaz, hem de deneyimlemediğiniz şeylerle de ilgilidir.
İşte birtakım örnekler:
Duygusal ihmal: Bizimle duygusal olarak uyumlu (bağlantılı) bir ebeveyn figürü olmadığında, hislerimizi anlamlandırmaya çalışırız. Gereksinimlerimizin değerli olmadığını ve rolümüzün başka insanların hislerini önemsemek olduğunu öğrenebiliriz.
Onarım yok: Yaralandığımızda yahut ihanete uğradığımızda tamir gerekir. Tamirat, sorumluluğun alındığı, özür dilendiği ve gelecekte neyin farklı olacağına dair direkt bir onayın olduğu vakittir. Onarılmadığımızda, hislerimizin değerli olmadığını öğreniriz.
Öğrenilmiş çaresizlik: Meseleleri nasıl çözeceğimizi, tahliller bulacağımızı model almadığımızda ve istismar edici durumlardan ayrılma yeteneği verilmediğinde öğrenilmiş çaresizlik olabilir. Bu, dirençli yetişkinler olma yeteneğimizi elimizden alır.
şahsi sorumluluk eksikliği: Fonksiyonel olmayanın temel özelliği, sıkıntılar yahut sıkıntılar için diğerlerini suçlamaktır. Yetişkinlerin sorumluluk aldığını görmediğimizde, gücümüzü dışarıdan temin etmeyi öğreniriz. Bu bizi öteki insanların davranışlarının kaprisine bırakır.
Neşe, oyun ya da kendimizi keyifli etme eksikliği: Fonksiyonel olmayan ailelerin öteki bir temel özelliği de “aşırı ciddiyet”tir. Bu, oyunculuğun olmadığı uzun vadeli hayatta kalma modundan gelebilir. yavaşça yürekli olmak ya da kaybetmeye müsaade vermek için çaba ediyoruz.
Çocuk olmak için yer yok: Ebeveyn olduğumuzda (ebeveyn rolünü doldurmak için yaratıldığımızda), duygusal olarak gelişme yeteneğimizden mahrum kalırız. Bunun sebebi, “olgun” yetişkin sıkıntılarına odaklanmış olmamızdır. Bu bizi duygusal olarak şaşırtıyor ve düzeltmemiz gereken şeyleri düzeltmemize niye oluyor.
Hatalara yer yok: Büyüme ve öğrenme mantığı için yanlışlar fazlaca kıymetlidir. Fonksiyonel olmayan ailelerde harikalık gereklidir. Yanılgılar bir zayıflık olarak kabul edilir. Bu bize erteleme ve kronik tenkit korkusu sıkıntıları verir.
Bu üzere yaşanmamışlıklar bizi yetişkinlik hayatımızda dolaylı yahut direkt etkileyebilir. Çocukluk travmalarından kaynaklanan meselelerin tahlili için bir uzmana başvurmanız hayatınızı olumlu istikamette etkileyecektir.
Sağlıklı günler dilerim
Psikolojik Danışman Furkan DEMİREL
Okumaya devam et...
Çocukluk travması yalnızca yaşadıklarınızdan kaynaklanmaz, hem de deneyimlemediğiniz şeylerle de ilgilidir.
İşte birtakım örnekler:
Duygusal ihmal: Bizimle duygusal olarak uyumlu (bağlantılı) bir ebeveyn figürü olmadığında, hislerimizi anlamlandırmaya çalışırız. Gereksinimlerimizin değerli olmadığını ve rolümüzün başka insanların hislerini önemsemek olduğunu öğrenebiliriz.
Onarım yok: Yaralandığımızda yahut ihanete uğradığımızda tamir gerekir. Tamirat, sorumluluğun alındığı, özür dilendiği ve gelecekte neyin farklı olacağına dair direkt bir onayın olduğu vakittir. Onarılmadığımızda, hislerimizin değerli olmadığını öğreniriz.
Öğrenilmiş çaresizlik: Meseleleri nasıl çözeceğimizi, tahliller bulacağımızı model almadığımızda ve istismar edici durumlardan ayrılma yeteneği verilmediğinde öğrenilmiş çaresizlik olabilir. Bu, dirençli yetişkinler olma yeteneğimizi elimizden alır.
şahsi sorumluluk eksikliği: Fonksiyonel olmayanın temel özelliği, sıkıntılar yahut sıkıntılar için diğerlerini suçlamaktır. Yetişkinlerin sorumluluk aldığını görmediğimizde, gücümüzü dışarıdan temin etmeyi öğreniriz. Bu bizi öteki insanların davranışlarının kaprisine bırakır.
Neşe, oyun ya da kendimizi keyifli etme eksikliği: Fonksiyonel olmayan ailelerin öteki bir temel özelliği de “aşırı ciddiyet”tir. Bu, oyunculuğun olmadığı uzun vadeli hayatta kalma modundan gelebilir. yavaşça yürekli olmak ya da kaybetmeye müsaade vermek için çaba ediyoruz.
Çocuk olmak için yer yok: Ebeveyn olduğumuzda (ebeveyn rolünü doldurmak için yaratıldığımızda), duygusal olarak gelişme yeteneğimizden mahrum kalırız. Bunun sebebi, “olgun” yetişkin sıkıntılarına odaklanmış olmamızdır. Bu bizi duygusal olarak şaşırtıyor ve düzeltmemiz gereken şeyleri düzeltmemize niye oluyor.
Hatalara yer yok: Büyüme ve öğrenme mantığı için yanlışlar fazlaca kıymetlidir. Fonksiyonel olmayan ailelerde harikalık gereklidir. Yanılgılar bir zayıflık olarak kabul edilir. Bu bize erteleme ve kronik tenkit korkusu sıkıntıları verir.
Bu üzere yaşanmamışlıklar bizi yetişkinlik hayatımızda dolaylı yahut direkt etkileyebilir. Çocukluk travmalarından kaynaklanan meselelerin tahlili için bir uzmana başvurmanız hayatınızı olumlu istikamette etkileyecektir.
Sağlıklı günler dilerim
Psikolojik Danışman Furkan DEMİREL
Okumaya devam et...