Ev
Kültür
Eğitici YouTube Partisi: Nico and the Navigators’dan “Lost in Loops”
Nico ve Navigators, 25. yıldönümleri vesilesiyle, Konzerthaus’taki “Lost in Loops” performanslarıyla sarhoş olmak isterler.
Konzerthaus’ta Nico ve Navigators tarafından “Lost in Loops”Dieter Hartwig
Nico ve Navigators 1998’de Dessau’da kuruldu, gecenin başlarında Berlin’deki Sophiensæle’de büyük ve önemli hale geldiler, bu nedenle artık Alman kültürel manzarasının ayrılmaz bir parçası olan tiyatro dışı bir neslin parçasılar: She She Baba, Rimini Protokolü. Tiyatro yeniden düşünüldü. Nicola Hümpel’in etrafındaki topluluk, erken dönemde müzikle, özellikle klasik müzikle diyaloğa girdi. Opera ve kapalı, bu işe yarayabilir.
Uygun: Konzerthaus’ta, Konzerthausorchester ile birlikte 25. yaş gününü özel bir prodüksiyonla kutlamak için. Tabii ki, Navigator’lar bunun önemli bir çakışma potansiyeli olduğunu düşünüyor. En azından, “Lost in Loops”u güvenlik ağı olmayan büyük bir sarhoşluk olarak sunan program düzyazısının söylediği bu: “Richard Wagner ve Beatles arasında her şeyin mümkün görünmesi ve hiçbir şeyin kesin olmaması gerçeği, hesaplanmış bir kontrol kaybı sağlıyor: hala dönen bir rüzgar mı yoksa zaten dönen bir çarpışma mı? “
Berlin Filarmoni Strom elektro festivalinde yeni Berghain olacak mı?
Veya üçüncü seçenek: Beethoven Festivali’nden Ludwigsburg Kalesi Festivali’ne kadar saygıdeğer klasik müzik kurumları tarafından şu anda da pazarlanan sözde deneysel takımyıldızın aynısı mı? İkincisi, Nico ve Navigators’ın düzenli olarak üzerinde çalıştığı Radialsystems’in kurucularından biri olan Jochen Sandig tarafından yönetiliyor. Bir sanat müziği kuşağının, ağırbaşlı geç romantizmin, karışık deneyselliğin ve queer pop’un neşeli yan yana gelişinden kaçınmayı uzun zamandan beri neredeyse imkansız hale getiren, dijitalleştirilmiş günlük bir dinleme deneyiminin peşinden koşması zorunludur.
“Lost in Loops” akşamının programı -Richard Strauss, Rolling Stones, Philip Glass, Shostakovich- buna göre (kadınlar kotasında da) gece yarısını geçe eğitimli bir orta sınıf YouTube partisi gibi okuyor. Çekici bir şekilde yapılırsa, bu tamamen iyidir. Ve orada akşamın önemli zayıflıkları var. Her şeyden önce, müzikal nitelikte değiller; Konzerthausorchester etkileyici bir orkestra, Navigators grubu da aynı derecede formda ve üç vokal solist Peyee Chen, Ted Schmitz ve Nikolay Borchev gecenin öne çıkanları.
Seyirciye doğrudan hitap etmek yerine canlı Haber görüntüsünün kameraları için performans sergileme konsepti, üretken yabancılaşmayı ve grubun bağımsız estetiğini sağlar. Öte yandan dans bölümleri karışıktır, toplu oyun sahneleri genellikle yaltaklanmaya yakındır; sözler seyrek ve bazen Wagner’de boğuluyor – Navigators ve orkestra nadiren birlikte gerçekten büyüyorlar ve topluluğu yüceltmekten çok cüceler Konzerthausorchester.
Bu arada, topluluk aynı zamanda sahneye bir rüzgar makinesinin kurulu olması gibi ölümcül bir fikir üzerinde oynamakla meşgul, bu da kafa karışıklığını çok zayıf bir şekilde temsil eden notalar sahnede kovalandığında saldırganca sığ anlar yaratıyor ya da tüm ciddiyetle, bir plastik torba, varsayılan süreksizlik, uyuşturucular veya yaşam için bir metafor olarak melankoliyi uçurmaya başlar; Bu noktada, iddia edilen kontrol kaybının, titiz söylem eksikliğini örtbas etme eğiliminde olduğu açıktır.
Hyäne Fischer: Berlin Volksbühne’deki “tam müzikal”
Ancak, indie pop grubu The Shivers’ın “Beauty” şarkısının performansı sırasında bir adam “Seni karım yapıyorum” cümlesini seslenirken, “İşte Geliyor Sun” Beatles alkışladı ya da bir ecstasy belirteci olarak breakdance dans etti. İyi bir sarhoşluk beyni kapatmaz, sürtüşme yaratır, beynin ayık olamayacağınız yerlerini kaşır. Sarhoşluk bir meydan okumadır. Milenyumun başında Berlin-Mitte’de kültürle uğraşan herkesin bunu bilmesi gerekir.
Kültür
Eğitici YouTube Partisi: Nico and the Navigators’dan “Lost in Loops”
Nico ve Navigators, 25. yıldönümleri vesilesiyle, Konzerthaus’taki “Lost in Loops” performanslarıyla sarhoş olmak isterler.
Konzerthaus’ta Nico ve Navigators tarafından “Lost in Loops”Dieter Hartwig
Nico ve Navigators 1998’de Dessau’da kuruldu, gecenin başlarında Berlin’deki Sophiensæle’de büyük ve önemli hale geldiler, bu nedenle artık Alman kültürel manzarasının ayrılmaz bir parçası olan tiyatro dışı bir neslin parçasılar: She She Baba, Rimini Protokolü. Tiyatro yeniden düşünüldü. Nicola Hümpel’in etrafındaki topluluk, erken dönemde müzikle, özellikle klasik müzikle diyaloğa girdi. Opera ve kapalı, bu işe yarayabilir.
Uygun: Konzerthaus’ta, Konzerthausorchester ile birlikte 25. yaş gününü özel bir prodüksiyonla kutlamak için. Tabii ki, Navigator’lar bunun önemli bir çakışma potansiyeli olduğunu düşünüyor. En azından, “Lost in Loops”u güvenlik ağı olmayan büyük bir sarhoşluk olarak sunan program düzyazısının söylediği bu: “Richard Wagner ve Beatles arasında her şeyin mümkün görünmesi ve hiçbir şeyin kesin olmaması gerçeği, hesaplanmış bir kontrol kaybı sağlıyor: hala dönen bir rüzgar mı yoksa zaten dönen bir çarpışma mı? “
Berlin Filarmoni Strom elektro festivalinde yeni Berghain olacak mı?
Veya üçüncü seçenek: Beethoven Festivali’nden Ludwigsburg Kalesi Festivali’ne kadar saygıdeğer klasik müzik kurumları tarafından şu anda da pazarlanan sözde deneysel takımyıldızın aynısı mı? İkincisi, Nico ve Navigators’ın düzenli olarak üzerinde çalıştığı Radialsystems’in kurucularından biri olan Jochen Sandig tarafından yönetiliyor. Bir sanat müziği kuşağının, ağırbaşlı geç romantizmin, karışık deneyselliğin ve queer pop’un neşeli yan yana gelişinden kaçınmayı uzun zamandan beri neredeyse imkansız hale getiren, dijitalleştirilmiş günlük bir dinleme deneyiminin peşinden koşması zorunludur.
“Lost in Loops” akşamının programı -Richard Strauss, Rolling Stones, Philip Glass, Shostakovich- buna göre (kadınlar kotasında da) gece yarısını geçe eğitimli bir orta sınıf YouTube partisi gibi okuyor. Çekici bir şekilde yapılırsa, bu tamamen iyidir. Ve orada akşamın önemli zayıflıkları var. Her şeyden önce, müzikal nitelikte değiller; Konzerthausorchester etkileyici bir orkestra, Navigators grubu da aynı derecede formda ve üç vokal solist Peyee Chen, Ted Schmitz ve Nikolay Borchev gecenin öne çıkanları.
Seyirciye doğrudan hitap etmek yerine canlı Haber görüntüsünün kameraları için performans sergileme konsepti, üretken yabancılaşmayı ve grubun bağımsız estetiğini sağlar. Öte yandan dans bölümleri karışıktır, toplu oyun sahneleri genellikle yaltaklanmaya yakındır; sözler seyrek ve bazen Wagner’de boğuluyor – Navigators ve orkestra nadiren birlikte gerçekten büyüyorlar ve topluluğu yüceltmekten çok cüceler Konzerthausorchester.
Bu arada, topluluk aynı zamanda sahneye bir rüzgar makinesinin kurulu olması gibi ölümcül bir fikir üzerinde oynamakla meşgul, bu da kafa karışıklığını çok zayıf bir şekilde temsil eden notalar sahnede kovalandığında saldırganca sığ anlar yaratıyor ya da tüm ciddiyetle, bir plastik torba, varsayılan süreksizlik, uyuşturucular veya yaşam için bir metafor olarak melankoliyi uçurmaya başlar; Bu noktada, iddia edilen kontrol kaybının, titiz söylem eksikliğini örtbas etme eğiliminde olduğu açıktır.
Hyäne Fischer: Berlin Volksbühne’deki “tam müzikal”
Ancak, indie pop grubu The Shivers’ın “Beauty” şarkısının performansı sırasında bir adam “Seni karım yapıyorum” cümlesini seslenirken, “İşte Geliyor Sun” Beatles alkışladı ya da bir ecstasy belirteci olarak breakdance dans etti. İyi bir sarhoşluk beyni kapatmaz, sürtüşme yaratır, beynin ayık olamayacağınız yerlerini kaşır. Sarhoşluk bir meydan okumadır. Milenyumun başında Berlin-Mitte’de kültürle uğraşan herkesin bunu bilmesi gerekir.