Beykozlu
New member
2022 FIFA Dünya Kupası, 20 Kasım-18 Aralık tarihlerinde Katar’ın mesken sahipliğinde düzenlenecek. Teknik kapasiteleri ve top hakimiyetleriyle yıllar boyunca futbolseverlerin izlemekten keyif aldığı isimlerin başında gelen yıldız orta saha oyuncuları, geçmişte olduğu üzere Katar’da da ülkeleri için belirleyici rol oynayacak.
Tarihin en düzgün futbolcuları içinde gösterilen Arjantinli Diego Armando Maradona ve Hollandalı Johan Cruyff başta olmak üzere, yolu Türkiye’den geçmiş Gheorge Hagi ile Zico, orta saha dendiğinde futbol dünyasının birinci sıralarda saydığı yıldız isimler içinde yer alıyor.
Dünya Kupası tarihinde etkin isimler haricinde unutulmazlar ortasına giren en yeterli 11 orta saha oyuncusu şu biçimde:
Diego Armando Maradona (Arjantin):
Hem futbolu, tıpkı vakitte sansasyonel hayat stiliyle ismini tüm dünyaya duyuran efsanevi futbolcu Maradona, 1986’daki Dünya Kupası’nın kazanılmasında ve ekibinin 1990’da finale yükselmesinde en büyük hisse sahibi.
Saha içi ve haricinde her vakit ilgiyle takip edilen Maradona, tahminen de en çok Meksika’daki 1986 Dünya Kupası çeyrek finalinde İngiltere’yi 2-1 yendikleri uğraşta attığı gollerle konuşuldu. Maradona, daha sonradan “Tanrı’nın Eli” olarak nitelendirdiği elle attığı golle İngiltere karşısında ekibini öne geçirmiş, 4 dakika daha sonra ise kendi yarı alanından hareketlenip rakiplerini birer birer geçerek fileleri havalandırdığı tarihin en hoş gollerinden birini kaydetmişti.
Biroldukca otorite tarafınca her ne kadar kaldırdığı Dünya Kupası sayısı az olsa da Pele’den daha yetenekli kabul edilen futbolcu, kendisinin Brezilyalı yıldızdan farklı olduğunu, “Bir de Avrupa’da oynamak gerekir.” diyerek tabir etmişti. Maradona, 1982, 1986, 1990 ve 1994 olmak üzere 4 sefer Dünya Kupası sahnesinde uzunluk gösterdi.
Johan Cruyff (Hollanda):
Total futbolun öncüsü Hollanda’nın en epey isim yapan oyuncusu olan ve futbolculuğu bıraktıktan daha sonra mesleğine teknik yönetici olarak devam eden Cruyff, ulusal kadro formasıyla 48 maçta 33 gol attı.
1974’te finale yükselen Hollanda ekibinin as oyuncusu Cruyff, 1978’deki tertibe ise Arjantin’deki askeri idaresi protesto ederek katılmadı.
Kulüp bazında Ajax ve Barcelona ile biroldukca muvaffakiyet elde eden Hollandalı efsane, futbol dünyasında “Cruyff dönüşü” isimli hareketiyle de akıllara kazındı.
Michel Platini (Fransa):
Oyun kurucu durumunda 1980’lerin rakipsiz futbolcusu Platini, son vuruşlardaki ustalığıyla da hatırlanıyor.
Ulusal grubunun formasıyla 72 maçta 41 gol atan Platini, 1978, 1982 ve 1986 olmak üzere 3 Dünya Kupası’nda uzunluk gösterdi. 1983, 1984 ve 1985’te Avrupa’da yılın futbolcusu seçilen Platini, ülkesinde de “Yüzyıla damgasını vuran futbolcu” unvanına layık görüldü.
Bobby Charlton (İngiltere):
İngiltere Teknik Yöneticisi Alf Ramsey, 1966’da zafere ulaşan ulusal grubu, Bobby Charlton’ı merkez alarak oluşturdu.
Uzun bir periyot dünya genelindeki en ünlü İngiliz futbolcu olarak kendisini kabul ettiren Charlton, futbol mesleğine sağ iç olarak başladı lakin vakit içinde, 4-1-3-2 dizilişindeki İngiltere Ulusal Grubu’nda forvet oyuncularının ardında, hamleye yönelik orta saha olarak kendisini kabul ettirdi.
Avrupa’da yılın futbolcusu ödüllü oyuncu, İngiltere’nin 1962, 1966 ve 1970 Dünya Kupası takımlarında yer aldı.
Lothar Matthaeus (Batı Almanya/Almanya):
Yeteneklerini betimlemekte yetersiz kalsa da kendisine yakıştırılan “Yok edici” (Destroyer) lakabı, futbolcunun ana özelliğini ve oyun anlayışını tam manasıyla tabir ediyor.
Birincisi 1982’de olmak üzere 5 Dünya Kupası’nda forma giyen Matthaeus, 1986’da, 3-2 yenildikleri final maçında Arjantin’in yıldız oyuncusu Maradona’yı tutmakla nazaranvlendirilmişti. Maradona, bu müsabakadan daha sonra yaptığı açıklamada, “Şu ana kadar karşılaştığım en uygun rakip. Bu, onu tanımlamak için kafidir.” sözünü kullanmıştı.
Matthaeus, 20 yıllık mesleğinde 150 kere ulusal kadro formasını giyerken, 25 defa ile Dünya Kupası tarihinin en çok maça çıkan oyuncusu pozisyonunda.
Gheorghe Hagi (Romanya):
Romanya Ulusal Kadrosu’nun formasını 125 defa giyen Gheorghe Hagi, 35 golle ülkesi ismine en skorer futbolcu unvanını Adrian Mutu ile paylaştı.
Ülkesinin gelmiş geçmiş en uygun futbolcusu olarak görülen ve Galatasaray’a altın çağını (1995-2001) yaşatan Hagi, 1990, 1994 ve 1998’deki Dünya Kupalarında ülkesiyle kümeden çıkma başarısı gösterdi.
Romanya, Hagi ile Dünya Kupası’ndaki en uygun turnuvasını 1994’te geçirdi ve bu tertipte çeyrek finale kadar yükseldi.
Zinedine Zidane (Fransa):
Hem Fransa’nın tıpkı vakitte dünyanın en yeterli orta saha oyuncuları içinde sayılan Zinadine Zidane, ulusal kadro formasıyla 3 Dünya Kupası’na katıldı.
1998’deki final maçında Brezilya karşısında kazanılan şampiyonluğa iki golle katkı sağlayan Zidane, sakatlığı niçiniyle 2002’de bir maç oynayabildi.
Ulusal kadrodan emekli olan Zidane, teknik yönetici Raymond Domenech tarafınca ikna edildi ve 2006’daki Dünya Kupası’na katıldı. Fransa’nın finale yükseldiği turnuvada Zidane, İtalya ile oynanan bu maçta Marco Materazzi’nin göğsüne baş attı ve futbol mesleğini hafızalardan silinmeyecek bu hareket ve gördüğü kırmızı kartla noktaladı.
Enzo Scifo (Belçika):
Belçika formasıyla 4 Dünya Kupası nazarann Scifo, ülkesinin yetiştirdiği en büyük futbolcular içinde gösteriliyor.
Avrupa’nın büyük kulüplerinde oynayan lakin en güzel performansını ulusal kadroyla gösteren Scifo, Belçika’nın 1986’da yarı finale çıkmasında büyük rol oynarken, çabucak sonrasında 1990, 1994 ve 1998’de de Dünya Kupası’nda sahne aldı.
Zico (Brezilya):
Müşahede yeteneği, son vuruşlardaki ustalığı ve top hakimiyeti sonucunda kendisine “Beyaz Pele” lakabı yakıştırılan Zico, ismini birinci defa sakatlık sorunlarıyla boğuştuğu, ekibin taktik anlayışına aykırı düştüğü 1978’deki Dünya Kupası ile duyurdu.
Bir periyot Fenerbahçe’nin teknik yöneticiliğini yapan ve futbolculuğunda 1982 Dünya Kupası’nda mesleğinin üst düzeylerine çıkan Zico, 1986’daki Brezilya takımına da dahil edildi. O devir 33 yaşında olan Zico, birinci cins maçlarında yedek kaldı ve Fransa ile oynanan çeyrek final müsabakasında penaltı kaçırarak mesleğinin en makus anını yaşadı.
Socrates (Brezilya):
olağanüstü bir futbol zekasına sahip Socrates, 25 yaşına kadar ulusal grup formasını giymezken 3 yıl daha sonra 1982 Dünya Kupası’nda Brezilya’nın kaptanı olarak alana çıktı.
Günde bir paket sigara içtiği söylenen ve durduğu yerden kullandığı penaltı atışlarında topu üst köşeye göndermesiyle hatırlanan futbolcu, 2004’te 50 yaşındayken futbola döndü ve kısa bir süre için İngiltere’nin Garforth Town grubunda top koşturdu.
Pierre Littbarski (Batı Almanya):
Alman futbolunun unutulmaz isimlerinden Littbarski, kıvrak bilekleri ve top sürme kabiliyetiyle akıllarda yer etti.
2006’da verdiği demeçte, “yaşamımın en mutsuz anlarını 1982 ve 1986’daki finallerde yaşadım.” diyen Littbarski, üç final gördüğü mesleğinin en keyifli gününü, kuşkusuz Dünya Kupası’nı kaldırdıkları 8 Temmuz 1990’da yaşadı.
İspanya 1982’de ve Meksika 1986’da finalde kaybederek Dünya Kupası ikinciliği yaşayan Alman grubunda yer alan Littbarski, grubuyla 1990’da memnun sona ulaşmayı başardı.
Tarihin en düzgün futbolcuları içinde gösterilen Arjantinli Diego Armando Maradona ve Hollandalı Johan Cruyff başta olmak üzere, yolu Türkiye’den geçmiş Gheorge Hagi ile Zico, orta saha dendiğinde futbol dünyasının birinci sıralarda saydığı yıldız isimler içinde yer alıyor.
Dünya Kupası tarihinde etkin isimler haricinde unutulmazlar ortasına giren en yeterli 11 orta saha oyuncusu şu biçimde:
Diego Armando Maradona (Arjantin):
Hem futbolu, tıpkı vakitte sansasyonel hayat stiliyle ismini tüm dünyaya duyuran efsanevi futbolcu Maradona, 1986’daki Dünya Kupası’nın kazanılmasında ve ekibinin 1990’da finale yükselmesinde en büyük hisse sahibi.
Saha içi ve haricinde her vakit ilgiyle takip edilen Maradona, tahminen de en çok Meksika’daki 1986 Dünya Kupası çeyrek finalinde İngiltere’yi 2-1 yendikleri uğraşta attığı gollerle konuşuldu. Maradona, daha sonradan “Tanrı’nın Eli” olarak nitelendirdiği elle attığı golle İngiltere karşısında ekibini öne geçirmiş, 4 dakika daha sonra ise kendi yarı alanından hareketlenip rakiplerini birer birer geçerek fileleri havalandırdığı tarihin en hoş gollerinden birini kaydetmişti.
Biroldukca otorite tarafınca her ne kadar kaldırdığı Dünya Kupası sayısı az olsa da Pele’den daha yetenekli kabul edilen futbolcu, kendisinin Brezilyalı yıldızdan farklı olduğunu, “Bir de Avrupa’da oynamak gerekir.” diyerek tabir etmişti. Maradona, 1982, 1986, 1990 ve 1994 olmak üzere 4 sefer Dünya Kupası sahnesinde uzunluk gösterdi.
Johan Cruyff (Hollanda):
Total futbolun öncüsü Hollanda’nın en epey isim yapan oyuncusu olan ve futbolculuğu bıraktıktan daha sonra mesleğine teknik yönetici olarak devam eden Cruyff, ulusal kadro formasıyla 48 maçta 33 gol attı.
1974’te finale yükselen Hollanda ekibinin as oyuncusu Cruyff, 1978’deki tertibe ise Arjantin’deki askeri idaresi protesto ederek katılmadı.
Kulüp bazında Ajax ve Barcelona ile biroldukca muvaffakiyet elde eden Hollandalı efsane, futbol dünyasında “Cruyff dönüşü” isimli hareketiyle de akıllara kazındı.
Michel Platini (Fransa):
Oyun kurucu durumunda 1980’lerin rakipsiz futbolcusu Platini, son vuruşlardaki ustalığıyla da hatırlanıyor.
Ulusal grubunun formasıyla 72 maçta 41 gol atan Platini, 1978, 1982 ve 1986 olmak üzere 3 Dünya Kupası’nda uzunluk gösterdi. 1983, 1984 ve 1985’te Avrupa’da yılın futbolcusu seçilen Platini, ülkesinde de “Yüzyıla damgasını vuran futbolcu” unvanına layık görüldü.
Bobby Charlton (İngiltere):
İngiltere Teknik Yöneticisi Alf Ramsey, 1966’da zafere ulaşan ulusal grubu, Bobby Charlton’ı merkez alarak oluşturdu.
Uzun bir periyot dünya genelindeki en ünlü İngiliz futbolcu olarak kendisini kabul ettiren Charlton, futbol mesleğine sağ iç olarak başladı lakin vakit içinde, 4-1-3-2 dizilişindeki İngiltere Ulusal Grubu’nda forvet oyuncularının ardında, hamleye yönelik orta saha olarak kendisini kabul ettirdi.
Avrupa’da yılın futbolcusu ödüllü oyuncu, İngiltere’nin 1962, 1966 ve 1970 Dünya Kupası takımlarında yer aldı.
Lothar Matthaeus (Batı Almanya/Almanya):
Yeteneklerini betimlemekte yetersiz kalsa da kendisine yakıştırılan “Yok edici” (Destroyer) lakabı, futbolcunun ana özelliğini ve oyun anlayışını tam manasıyla tabir ediyor.
Birincisi 1982’de olmak üzere 5 Dünya Kupası’nda forma giyen Matthaeus, 1986’da, 3-2 yenildikleri final maçında Arjantin’in yıldız oyuncusu Maradona’yı tutmakla nazaranvlendirilmişti. Maradona, bu müsabakadan daha sonra yaptığı açıklamada, “Şu ana kadar karşılaştığım en uygun rakip. Bu, onu tanımlamak için kafidir.” sözünü kullanmıştı.
Matthaeus, 20 yıllık mesleğinde 150 kere ulusal kadro formasını giyerken, 25 defa ile Dünya Kupası tarihinin en çok maça çıkan oyuncusu pozisyonunda.
Gheorghe Hagi (Romanya):
Romanya Ulusal Kadrosu’nun formasını 125 defa giyen Gheorghe Hagi, 35 golle ülkesi ismine en skorer futbolcu unvanını Adrian Mutu ile paylaştı.
Ülkesinin gelmiş geçmiş en uygun futbolcusu olarak görülen ve Galatasaray’a altın çağını (1995-2001) yaşatan Hagi, 1990, 1994 ve 1998’deki Dünya Kupalarında ülkesiyle kümeden çıkma başarısı gösterdi.
Romanya, Hagi ile Dünya Kupası’ndaki en uygun turnuvasını 1994’te geçirdi ve bu tertipte çeyrek finale kadar yükseldi.
Zinedine Zidane (Fransa):
Hem Fransa’nın tıpkı vakitte dünyanın en yeterli orta saha oyuncuları içinde sayılan Zinadine Zidane, ulusal kadro formasıyla 3 Dünya Kupası’na katıldı.
1998’deki final maçında Brezilya karşısında kazanılan şampiyonluğa iki golle katkı sağlayan Zidane, sakatlığı niçiniyle 2002’de bir maç oynayabildi.
Ulusal kadrodan emekli olan Zidane, teknik yönetici Raymond Domenech tarafınca ikna edildi ve 2006’daki Dünya Kupası’na katıldı. Fransa’nın finale yükseldiği turnuvada Zidane, İtalya ile oynanan bu maçta Marco Materazzi’nin göğsüne baş attı ve futbol mesleğini hafızalardan silinmeyecek bu hareket ve gördüğü kırmızı kartla noktaladı.
Enzo Scifo (Belçika):
Belçika formasıyla 4 Dünya Kupası nazarann Scifo, ülkesinin yetiştirdiği en büyük futbolcular içinde gösteriliyor.
Avrupa’nın büyük kulüplerinde oynayan lakin en güzel performansını ulusal kadroyla gösteren Scifo, Belçika’nın 1986’da yarı finale çıkmasında büyük rol oynarken, çabucak sonrasında 1990, 1994 ve 1998’de de Dünya Kupası’nda sahne aldı.
Zico (Brezilya):
Müşahede yeteneği, son vuruşlardaki ustalığı ve top hakimiyeti sonucunda kendisine “Beyaz Pele” lakabı yakıştırılan Zico, ismini birinci defa sakatlık sorunlarıyla boğuştuğu, ekibin taktik anlayışına aykırı düştüğü 1978’deki Dünya Kupası ile duyurdu.
Bir periyot Fenerbahçe’nin teknik yöneticiliğini yapan ve futbolculuğunda 1982 Dünya Kupası’nda mesleğinin üst düzeylerine çıkan Zico, 1986’daki Brezilya takımına da dahil edildi. O devir 33 yaşında olan Zico, birinci cins maçlarında yedek kaldı ve Fransa ile oynanan çeyrek final müsabakasında penaltı kaçırarak mesleğinin en makus anını yaşadı.
Socrates (Brezilya):
olağanüstü bir futbol zekasına sahip Socrates, 25 yaşına kadar ulusal grup formasını giymezken 3 yıl daha sonra 1982 Dünya Kupası’nda Brezilya’nın kaptanı olarak alana çıktı.
Günde bir paket sigara içtiği söylenen ve durduğu yerden kullandığı penaltı atışlarında topu üst köşeye göndermesiyle hatırlanan futbolcu, 2004’te 50 yaşındayken futbola döndü ve kısa bir süre için İngiltere’nin Garforth Town grubunda top koşturdu.
Pierre Littbarski (Batı Almanya):
Alman futbolunun unutulmaz isimlerinden Littbarski, kıvrak bilekleri ve top sürme kabiliyetiyle akıllarda yer etti.
2006’da verdiği demeçte, “yaşamımın en mutsuz anlarını 1982 ve 1986’daki finallerde yaşadım.” diyen Littbarski, üç final gördüğü mesleğinin en keyifli gününü, kuşkusuz Dünya Kupası’nı kaldırdıkları 8 Temmuz 1990’da yaşadı.
İspanya 1982’de ve Meksika 1986’da finalde kaybederek Dünya Kupası ikinciliği yaşayan Alman grubunda yer alan Littbarski, grubuyla 1990’da memnun sona ulaşmayı başardı.