Suçluluk hissi vakit zaman hepimizin yaşadığı bir histir. Kısa vadeli ve yavaşça seviyede olabileceği üzere yaşanan durumla orantısız, hayli önemli ve hayatı tehdit eden boyutlarda da olabilir.
İnsan niye suçluluk hisseder? Neler biz de bu duyguyu uyandırır?
Hata yahut yanlış yaptığını düşünen insan suçluluk hisseder genelde. Aslında, vakit zaman yaşadığımız olaylar karşısında bir ölçü ıstırap ve pişmanlık hissetmemiz olağandır. Bu bununla birlikte hassas bir insan olduğumuzun da göstergesidir. Lakin ‘azı karar birçok zarar’ kelamından yola çıkarak olağanın üstünde bir hüzün, pişmanlık yahut suçluluğun bize ziyan verdiği aşikardır. Kendimizi zalimce eleştirirken ve ‘kötü’, ‘işe yaramaz’, ‘yetersiz’, ‘değersiz’ vb. etiketler yapıştırırken buluveririz. Dünyanın sonu gelmiş üzeredir..
Yanlış anlaşılıyor olmak, söylenen bir kelam yahut yapılan bir davranışın neticelerindan birinin ziyan görüyor olması, kıymet verilen biri tarafınca eleştirilmek, bir şeylerin eksik ya da yanlış yapıldığına dair inanç, kendine fazladan vakit ayırdığın için çocuklarını ihmal ediyor olman üzere sayısız örnek sen de suçluluk hislerini uyandırabilir. Bu duyguya sebep olan ve bizi günlerce, aylarca, hatta senelerca kıvrandıranın yaşadığımız olaylar olduğunu sanırız; ama ASIL OLARAK kendi kendimize yaptığımız öz tenkitlerin, gerçek olduğunu düşündüğümüz kuralların, kıymet yargılarımızın, kültürümüzün getirdiği kimi farklılıkların yahut aileden öğrendiklerimizin suçluluk hissine yol açtığıdır. YANİ, FİKİRLERİMİZ ve HAYATA BAKIŞIMIZ SUÇLULUK HİSSİNE yol açar. Bir bakın etrafınıza misal bir olay karşısında herkes birebir yansıları mi verir? Örneğin, yanlış anlaşılıyor olmak herkes için farklı bir mana taşır. Kimi ‘’beni tanıyor ve nasıl bir kişiliğim olduğunu biliyor’’ diyerek daha rahat olabilir, kimi de ‘’beni bilse bile bir daha de dikkatli olmalıyım beni yanlış anlayabilir’’ diyerek daha dikkatli davranır, alakayı yaşarken gergin olur ve en ufacık bir kusur da yanlış anlaşıldığını düşünerek mutsuzluk ve suçluluk hissini yaşayabilir. Bu da bağlarda rahat olamamak, rahat olamadıkça daha fazla kusur yapmak, yanılgı yaptıkça daha fazla suçlanmak ile sonuçlanabilir. Hele bir de berbat niyetli bir bireye rastlamışsanız işiniz biraz daha sıkıntı üzere. Bu zaafınızı kullanarak, yani sizi suçlandırarak isteği şeyleri size yaptırabilir…
niçin birtakım bireyler bu duyguyu daha sık ve daha ağır bir biçimde yaşıyor?
Doğuştan gelen özelliklerimiz, kişilik yapımız, yetiştiğimiz aile ve toplumsal etrafımız, geçmiş yaşantılarımız, modülü olduğumuz kültür, dini ve siyasi görüşümüz, hepsi birden bu duyguyu daha sık ve daha ağır bir biçimde yaşamamıza yol açar. Örneğin, mükemmelliyetçi ve her şeyin denetiminiz altında olmasını isteyen yahut depresyon ve korkuya eğilimli, öbür bir sözle ufak şeyleri başa takan ve günlerce düşünüp duran bir kişilik yapınız var ise suçluluğa ve suçlanmaya daha eğilimli olabilirsiniz…
niçinleri ve bu kademeye nasıl gelindiğini anlamak kişinin kendisini daha uygun tanımasına ve tahlil yolları üretmesine imkan tanır. Bu da alanında uzman bireyler ile yapılan müdahaleler ve psikoterapiler yardımıyla mümkün olur.
Yaşananlar karşısında suçluluk hissetmek olağan midir?
Aslında vakit zaman bu duyguyu hissetmek bizim insan olduğumuzun bir göstergesidir. Zira, etrafını düşünen ve onların istek ve gereksinimlerine hassas bireyler bu duyguyu yoğunlukla hissederler. Bir arkadaşımın ‘’koca yürekli bir insan olmak’’ benzetmesini hatırlıyorum. Gerçekten, sevdiğiniz ve kıymet verdiğiniz bireyler için bir şey yapabilmek ve bunun için çabalamak epeyce insani bir davranıştır. Ancak, bu duyguyu gereğinden epey ve daima olarak hissediyorsanız kendi kendinize halledemediğiniz içsel bir sorununuz olabilir.
Suçluluk hissinden kurtulmak için kimi öneriler…
* Geçmişi geride bırak ve olayları olduğu üzere kabullen..
* Mükemmeliyetçiliğin ve yüksek standartların var ise bunlardan vazgeç ve her şeyin denetimin altında olmadığı gerçeği ile yüzleş.. * Yapılan her hareketi kendi üzerine alma alışkanlığından vazgeç. Her şeyin sorumlusu sen değilsin; beşerler bir şey yapıyorsa bu davranışın öbür sebepleri de olabilir..
* kimi vakit affetmek de işe yarayabilir. Sırf oburunu değil kendini, kendine olan kızgınlığını da affedebilmekten bahsediyorum… * Yaşanılanları yalnızca sonuç olarak değil SÜREÇ olarak da gör; yani niçinlerini ve o evreye gelene kadar yaşadıklarını bir düşün ve BAŞTAN SONA YİNE BİR KISSA YAZ…
* İnsanın yanılgılarından da öğrenebildiğini unutma ve tekrar ki sefere birebir kusurları yinelamama fırsatın olacağı için memnun ol. Zira DÜN YAPTIKLARINI YAPMASAYDIN, BUGÜN Kİ AKLIN OLMAZDI..
* ‘Keşke’ lere bir son ver artık. Bugün ki aklınla değil, O GÜNKÜ YETERLİLİĞİNLE YORUMLA olayları. O gün verdiğin karar yahut davranış formun o an için sana nazaran en hakikat olandı, bunu sakın unutma…
Okumaya devam et...
İnsan niye suçluluk hisseder? Neler biz de bu duyguyu uyandırır?
Hata yahut yanlış yaptığını düşünen insan suçluluk hisseder genelde. Aslında, vakit zaman yaşadığımız olaylar karşısında bir ölçü ıstırap ve pişmanlık hissetmemiz olağandır. Bu bununla birlikte hassas bir insan olduğumuzun da göstergesidir. Lakin ‘azı karar birçok zarar’ kelamından yola çıkarak olağanın üstünde bir hüzün, pişmanlık yahut suçluluğun bize ziyan verdiği aşikardır. Kendimizi zalimce eleştirirken ve ‘kötü’, ‘işe yaramaz’, ‘yetersiz’, ‘değersiz’ vb. etiketler yapıştırırken buluveririz. Dünyanın sonu gelmiş üzeredir..
Yanlış anlaşılıyor olmak, söylenen bir kelam yahut yapılan bir davranışın neticelerindan birinin ziyan görüyor olması, kıymet verilen biri tarafınca eleştirilmek, bir şeylerin eksik ya da yanlış yapıldığına dair inanç, kendine fazladan vakit ayırdığın için çocuklarını ihmal ediyor olman üzere sayısız örnek sen de suçluluk hislerini uyandırabilir. Bu duyguya sebep olan ve bizi günlerce, aylarca, hatta senelerca kıvrandıranın yaşadığımız olaylar olduğunu sanırız; ama ASIL OLARAK kendi kendimize yaptığımız öz tenkitlerin, gerçek olduğunu düşündüğümüz kuralların, kıymet yargılarımızın, kültürümüzün getirdiği kimi farklılıkların yahut aileden öğrendiklerimizin suçluluk hissine yol açtığıdır. YANİ, FİKİRLERİMİZ ve HAYATA BAKIŞIMIZ SUÇLULUK HİSSİNE yol açar. Bir bakın etrafınıza misal bir olay karşısında herkes birebir yansıları mi verir? Örneğin, yanlış anlaşılıyor olmak herkes için farklı bir mana taşır. Kimi ‘’beni tanıyor ve nasıl bir kişiliğim olduğunu biliyor’’ diyerek daha rahat olabilir, kimi de ‘’beni bilse bile bir daha de dikkatli olmalıyım beni yanlış anlayabilir’’ diyerek daha dikkatli davranır, alakayı yaşarken gergin olur ve en ufacık bir kusur da yanlış anlaşıldığını düşünerek mutsuzluk ve suçluluk hissini yaşayabilir. Bu da bağlarda rahat olamamak, rahat olamadıkça daha fazla kusur yapmak, yanılgı yaptıkça daha fazla suçlanmak ile sonuçlanabilir. Hele bir de berbat niyetli bir bireye rastlamışsanız işiniz biraz daha sıkıntı üzere. Bu zaafınızı kullanarak, yani sizi suçlandırarak isteği şeyleri size yaptırabilir…
niçin birtakım bireyler bu duyguyu daha sık ve daha ağır bir biçimde yaşıyor?
Doğuştan gelen özelliklerimiz, kişilik yapımız, yetiştiğimiz aile ve toplumsal etrafımız, geçmiş yaşantılarımız, modülü olduğumuz kültür, dini ve siyasi görüşümüz, hepsi birden bu duyguyu daha sık ve daha ağır bir biçimde yaşamamıza yol açar. Örneğin, mükemmelliyetçi ve her şeyin denetiminiz altında olmasını isteyen yahut depresyon ve korkuya eğilimli, öbür bir sözle ufak şeyleri başa takan ve günlerce düşünüp duran bir kişilik yapınız var ise suçluluğa ve suçlanmaya daha eğilimli olabilirsiniz…
niçinleri ve bu kademeye nasıl gelindiğini anlamak kişinin kendisini daha uygun tanımasına ve tahlil yolları üretmesine imkan tanır. Bu da alanında uzman bireyler ile yapılan müdahaleler ve psikoterapiler yardımıyla mümkün olur.
Yaşananlar karşısında suçluluk hissetmek olağan midir?
Aslında vakit zaman bu duyguyu hissetmek bizim insan olduğumuzun bir göstergesidir. Zira, etrafını düşünen ve onların istek ve gereksinimlerine hassas bireyler bu duyguyu yoğunlukla hissederler. Bir arkadaşımın ‘’koca yürekli bir insan olmak’’ benzetmesini hatırlıyorum. Gerçekten, sevdiğiniz ve kıymet verdiğiniz bireyler için bir şey yapabilmek ve bunun için çabalamak epeyce insani bir davranıştır. Ancak, bu duyguyu gereğinden epey ve daima olarak hissediyorsanız kendi kendinize halledemediğiniz içsel bir sorununuz olabilir.
Suçluluk hissinden kurtulmak için kimi öneriler…
* Geçmişi geride bırak ve olayları olduğu üzere kabullen..
* Mükemmeliyetçiliğin ve yüksek standartların var ise bunlardan vazgeç ve her şeyin denetimin altında olmadığı gerçeği ile yüzleş.. * Yapılan her hareketi kendi üzerine alma alışkanlığından vazgeç. Her şeyin sorumlusu sen değilsin; beşerler bir şey yapıyorsa bu davranışın öbür sebepleri de olabilir..
* kimi vakit affetmek de işe yarayabilir. Sırf oburunu değil kendini, kendine olan kızgınlığını da affedebilmekten bahsediyorum… * Yaşanılanları yalnızca sonuç olarak değil SÜREÇ olarak da gör; yani niçinlerini ve o evreye gelene kadar yaşadıklarını bir düşün ve BAŞTAN SONA YİNE BİR KISSA YAZ…
* İnsanın yanılgılarından da öğrenebildiğini unutma ve tekrar ki sefere birebir kusurları yinelamama fırsatın olacağı için memnun ol. Zira DÜN YAPTIKLARINI YAPMASAYDIN, BUGÜN Kİ AKLIN OLMAZDI..
* ‘Keşke’ lere bir son ver artık. Bugün ki aklınla değil, O GÜNKÜ YETERLİLİĞİNLE YORUMLA olayları. O gün verdiğin karar yahut davranış formun o an için sana nazaran en hakikat olandı, bunu sakın unutma…
Okumaya devam et...