İmposter Sendromu
Birçoğumuzun birtakım vakit içinderda elde ettiği muvaffakiyetlerini bahta bağladığı, işlerin yolunda gittiğinden dolayı yeterli sonuçlar aldığını düşündüğü oluyordur. Bilhassa birtakım ruhsal rahatsızlıklarda bunun epey net olduğu görülmektedir. İmposter Sendromunda da birey elde ettiği muvaffakiyetlerinin sebebinin baht olduğunu ya da sahtekârlık ve hile ile bu muvaffakiyetleri elde ettikleri niyetleri içerisindedirler.
İmposter sendromunun temel olarak üç özelliği bulunmaktadır. Bunlardan birincisi, öteki insanlarının yeteneklerinize karşı abartılı bir kanıları olduğuna inanmak, ikincisi sahtekâr olduğunun ortaya çıkmasından dert duyma, üçüncüsü ise elde edilen muvaffakiyetlerin talih üzere dışsal ögelere bağlanmasıdır
İmposter sendromu riskinin en bariz olarak görüldüğü meslek kümeleri ve ömür tarzları olarak öğrenciler, akademisyenler, yüksek muvaffakiyetleri küçük yaşlarda elde eden bireyler, var oldukları pozisyonlarına alışılmışın haricinde gelen bireyler, yüksek muvaffakiyete sahip ebeveynlere sahip olanlar ve yalnız çalışanlar sayılabilir.
Bu sendroma sahip bireyler öteki beşerler sahtekârlıkla muvaffakiyet elde ettiklerini düşünüp, anlayacaklar diye daima daha fazla çalışma peşinde koşmaktadırlar. Bir gün elde ettikleri muvaffakiyetlerinin sebebinin sahtekârlık sebebiyle kazanıldığının ortaya çıkacağını ve kazandıkları her şeyi kaybederek, başladıkları yere sıfır noktasına döneceklerine inanırlar. Bu sebeple de gece gündüz demeden çalışırlar. Tüm bu sürecin kararında daima sahtekâr olduğuna inanmaları mutsuzluğa sürüklemektedir. Bu his da günün sonunda panik ataklar, anksiyete ve majör depresif bozukluğa davetiye çıkartarak birfazlaca ruhsal rahatsızlığım tetikleyici olabilmektedir.
İmposter Sendromunun ortaya çıkmasında en değerli etkenlerin başında bireyin yetiştiği etraf ve ebeveyn tavırları gelmektedir. Ailede genel olarak kardeş ya da öteki aile bireylerinden birinin daha ön planda olması, daha başarılı görülmesi sebebiyle çocuğun başarılı olduğunu kanıtlamak için epey çalışması lakin bu histen kurtulamamasından dolayı olabilmektedir. Bir başka niçini ise aile içerisinde doğal bir yetenek olarak görülüp akademik dünyada başarılı olamayan çocuğun kendisine bu hususta doğrunun söylenmediğini ve bir şeyleri başarmak için fazlaca çalışmak gerektiğini goren çocuk mutsuz hissetmeye başlamaktadır. Bir öteki epeyce değerli niçini ise biroldukca ruhsal rahatsızlığın yordayıcısı olan ihmal faktörüdür. Çocuk ihmal faktöründen kurtulmak için fazlaca fazla çatıştığı biçimde takdir görmeyen çocuklarda yetişkinlikte de kimsenin yaptığı işten dolayı takdir görmemesi gerektiği ve bunu hak etmediği kanısı oluşmaktadır ve her şeyin tepetaklak olmaması için hayli çalışmaya devam etmesi gerektiğini düşünmektedir.
İmposter Sendromu belirtileri ise davranışsal ve içsel olacak biçimde kendini göstermektedir. Davranışsal belirtileri olarak erteleme davranışı, bir işe her ayrıntısıyla çok hazırlanma, çekingenlik ve epeyce çalışma temposundan temel gereksinimlerini erteleme sayılabilir. İçsel belirtiler olarak ise öz benliği algılama formundaki yanlışlıklar, yetersizlik fikri, tasa sorunları, karar alma kuvvetliğü ve kendinden kuşkuya düşmek sayılabilmektedir.
Uzman Klinik Psikolog Damla Kankaya
Yazan: Psikolog Ezgi Şahin
Okumaya devam et...
Birçoğumuzun birtakım vakit içinderda elde ettiği muvaffakiyetlerini bahta bağladığı, işlerin yolunda gittiğinden dolayı yeterli sonuçlar aldığını düşündüğü oluyordur. Bilhassa birtakım ruhsal rahatsızlıklarda bunun epey net olduğu görülmektedir. İmposter Sendromunda da birey elde ettiği muvaffakiyetlerinin sebebinin baht olduğunu ya da sahtekârlık ve hile ile bu muvaffakiyetleri elde ettikleri niyetleri içerisindedirler.
İmposter sendromunun temel olarak üç özelliği bulunmaktadır. Bunlardan birincisi, öteki insanlarının yeteneklerinize karşı abartılı bir kanıları olduğuna inanmak, ikincisi sahtekâr olduğunun ortaya çıkmasından dert duyma, üçüncüsü ise elde edilen muvaffakiyetlerin talih üzere dışsal ögelere bağlanmasıdır
İmposter sendromu riskinin en bariz olarak görüldüğü meslek kümeleri ve ömür tarzları olarak öğrenciler, akademisyenler, yüksek muvaffakiyetleri küçük yaşlarda elde eden bireyler, var oldukları pozisyonlarına alışılmışın haricinde gelen bireyler, yüksek muvaffakiyete sahip ebeveynlere sahip olanlar ve yalnız çalışanlar sayılabilir.
Bu sendroma sahip bireyler öteki beşerler sahtekârlıkla muvaffakiyet elde ettiklerini düşünüp, anlayacaklar diye daima daha fazla çalışma peşinde koşmaktadırlar. Bir gün elde ettikleri muvaffakiyetlerinin sebebinin sahtekârlık sebebiyle kazanıldığının ortaya çıkacağını ve kazandıkları her şeyi kaybederek, başladıkları yere sıfır noktasına döneceklerine inanırlar. Bu sebeple de gece gündüz demeden çalışırlar. Tüm bu sürecin kararında daima sahtekâr olduğuna inanmaları mutsuzluğa sürüklemektedir. Bu his da günün sonunda panik ataklar, anksiyete ve majör depresif bozukluğa davetiye çıkartarak birfazlaca ruhsal rahatsızlığım tetikleyici olabilmektedir.
İmposter Sendromunun ortaya çıkmasında en değerli etkenlerin başında bireyin yetiştiği etraf ve ebeveyn tavırları gelmektedir. Ailede genel olarak kardeş ya da öteki aile bireylerinden birinin daha ön planda olması, daha başarılı görülmesi sebebiyle çocuğun başarılı olduğunu kanıtlamak için epey çalışması lakin bu histen kurtulamamasından dolayı olabilmektedir. Bir başka niçini ise aile içerisinde doğal bir yetenek olarak görülüp akademik dünyada başarılı olamayan çocuğun kendisine bu hususta doğrunun söylenmediğini ve bir şeyleri başarmak için fazlaca çalışmak gerektiğini goren çocuk mutsuz hissetmeye başlamaktadır. Bir öteki epeyce değerli niçini ise biroldukca ruhsal rahatsızlığın yordayıcısı olan ihmal faktörüdür. Çocuk ihmal faktöründen kurtulmak için fazlaca fazla çatıştığı biçimde takdir görmeyen çocuklarda yetişkinlikte de kimsenin yaptığı işten dolayı takdir görmemesi gerektiği ve bunu hak etmediği kanısı oluşmaktadır ve her şeyin tepetaklak olmaması için hayli çalışmaya devam etmesi gerektiğini düşünmektedir.
İmposter Sendromu belirtileri ise davranışsal ve içsel olacak biçimde kendini göstermektedir. Davranışsal belirtileri olarak erteleme davranışı, bir işe her ayrıntısıyla çok hazırlanma, çekingenlik ve epeyce çalışma temposundan temel gereksinimlerini erteleme sayılabilir. İçsel belirtiler olarak ise öz benliği algılama formundaki yanlışlıklar, yetersizlik fikri, tasa sorunları, karar alma kuvvetliğü ve kendinden kuşkuya düşmek sayılabilmektedir.
Uzman Klinik Psikolog Damla Kankaya
Yazan: Psikolog Ezgi Şahin
Okumaya devam et...