Öfkeyi Tanımak
Toplumumuzda bir anket yapsak ve:
“Gün ortasında en epeyce hangi duyguyu söz ediyor ve işitiyorsunuz?” diye sorsak genel sonuç sizce ne olur?
Bence öfke olur. Zira öfke anlaşılan o ki toplumca gün ortasında fazlaca çoğunlukla deneyimlediğimiz ve gözlemlediğimiz hislerden birisidir.
Twiter’da linç ve trol; TikTok’ta birine hakaret; trafikte küfür kıyamet; mecliste arbede dövüş…
Bu kadar sık gözlemlediğimiz bu hissin idaresinde genel bir zorluk yaşandığını çıkarımını yapabilir miyiz?
Bence çıkarabiliriz. Sebeplerinden birisi ise öfkeyi tam olarak tanımamak.
Çoklukla öfkeyi olumsuz bir his olarak tanımlarız.
Lakin her his üzere öfke de hayati bir işlev üzerine evrilmiştir.
Öfkenin fonksiyonu, karşılaşılan tehlike anına karşı koruyuculuktur.
Savaşma modunu tetikleyip atalarımızın hayatta kalmasını sağlayabilen hislerden birisidir.
Fark edilen bir sorunu çözmeye yönelik bir yakıttır.
Pekala hayati tehlike durumları haricinde yaşanan öfke nereden kaynaklanıyor?
İşte çağdaş insan atalarına nazaran burada ayrışıyor.
Zira bu yeni öfkelerimizin kaynağı bir daha kanılarımız.
Daha açık haliyle: beklentiler içeren kanılarımız.
Norman Cotterell’e göre “beklenti ve gerçek içinde ne vakit bir boşluk olursa, öfke bu boşluğu doldurmaya istekli olmaktan daha fazlasıdır.”
“Arabasını şuraya park etmeliydi.” sözümün aksi yaşandığında öfkeleniriz.
“Şöyle davranmalı; bu biçimde hissediyor olduğumu anlamalı; şunu şöyleki yapmalı” sözlerindeki ortak tema beklentilerimizdir.
kimi vakit beklentilerimizde haklı olabilir ve öfke yaşayabiliriz.
aslına bakarsan öfkelenmem sıklıkla sorun değildir.
Ama bunu nasıl yansıttığımız daha büyük sıkıntılara yol açabilir.
Zira çağdaş hayatta öfkemizi, ilkel hayatımızdaki üzere yansıtamayız.
ötürüsıyla öfkenin fonksiyon bozduğu asıl nokta davranışa dönüştüğü yerdir.
Öfke, bağırma, çıkışma, söylenme, hakaret etme, küfretme ve fizikî saldırganlık olarak faal bir halde aktarılabilir.
Bunların yanında, trip atma, iğneleyici konuşma, görmezden gelme üzere pasif bir davranış ile de yansıtılabilir.
Bu davranışların ortak kararı ise, kişilerarası münasebetleri bozmaktır.
Kişinin kendine olan saygısında azalmaya yol açmaktır.
Dışarıya karşı nezaketsizleşen bireyin, kendine de nezaketini yitirmesidir.
Okumaya devam et...
Toplumumuzda bir anket yapsak ve:
“Gün ortasında en epeyce hangi duyguyu söz ediyor ve işitiyorsunuz?” diye sorsak genel sonuç sizce ne olur?
Bence öfke olur. Zira öfke anlaşılan o ki toplumca gün ortasında fazlaca çoğunlukla deneyimlediğimiz ve gözlemlediğimiz hislerden birisidir.
Twiter’da linç ve trol; TikTok’ta birine hakaret; trafikte küfür kıyamet; mecliste arbede dövüş…
Bu kadar sık gözlemlediğimiz bu hissin idaresinde genel bir zorluk yaşandığını çıkarımını yapabilir miyiz?
Bence çıkarabiliriz. Sebeplerinden birisi ise öfkeyi tam olarak tanımamak.
Çoklukla öfkeyi olumsuz bir his olarak tanımlarız.
Lakin her his üzere öfke de hayati bir işlev üzerine evrilmiştir.
Öfkenin fonksiyonu, karşılaşılan tehlike anına karşı koruyuculuktur.
Savaşma modunu tetikleyip atalarımızın hayatta kalmasını sağlayabilen hislerden birisidir.
Fark edilen bir sorunu çözmeye yönelik bir yakıttır.
Pekala hayati tehlike durumları haricinde yaşanan öfke nereden kaynaklanıyor?
İşte çağdaş insan atalarına nazaran burada ayrışıyor.
Zira bu yeni öfkelerimizin kaynağı bir daha kanılarımız.
Daha açık haliyle: beklentiler içeren kanılarımız.
Norman Cotterell’e göre “beklenti ve gerçek içinde ne vakit bir boşluk olursa, öfke bu boşluğu doldurmaya istekli olmaktan daha fazlasıdır.”
“Arabasını şuraya park etmeliydi.” sözümün aksi yaşandığında öfkeleniriz.
“Şöyle davranmalı; bu biçimde hissediyor olduğumu anlamalı; şunu şöyleki yapmalı” sözlerindeki ortak tema beklentilerimizdir.
kimi vakit beklentilerimizde haklı olabilir ve öfke yaşayabiliriz.
aslına bakarsan öfkelenmem sıklıkla sorun değildir.
Ama bunu nasıl yansıttığımız daha büyük sıkıntılara yol açabilir.
Zira çağdaş hayatta öfkemizi, ilkel hayatımızdaki üzere yansıtamayız.
ötürüsıyla öfkenin fonksiyon bozduğu asıl nokta davranışa dönüştüğü yerdir.
Öfke, bağırma, çıkışma, söylenme, hakaret etme, küfretme ve fizikî saldırganlık olarak faal bir halde aktarılabilir.
Bunların yanında, trip atma, iğneleyici konuşma, görmezden gelme üzere pasif bir davranış ile de yansıtılabilir.
Bu davranışların ortak kararı ise, kişilerarası münasebetleri bozmaktır.
Kişinin kendine olan saygısında azalmaya yol açmaktır.
Dışarıya karşı nezaketsizleşen bireyin, kendine de nezaketini yitirmesidir.
Okumaya devam et...