Ev
Müzik
Hafta sonu için yeni rekorlar: Sam Smith, Tuvaband, The Arcs
Sam Smith genç ibneler için bir örnek teşkil ediyor. Tuvaband, sisli geceler için yankılanan bir sese sahiptir. Ve The Arcs bizim en sevdiğimiz garaj psikopatlarıdır.
Stefan Hochgesand
Sam SmithGloria (Capitol/Evrensel)
Baş single “Unholy” ABD listelerinde 1 numaraya tırmandı – Büyük Britanya’dan Sam Smith için bile bir prömiyer! Şarkı queer toplulukta uygun bir şekilde kutlandı: Çünkü “Unholy” aynı zamanda ABD’de ikili olmayan bir kişi tarafından 1 numaraya ulaşan ilk şarkıydı – ve ardından konuk Kim Petras (Köln doğumlu bir Kaliforniyalı) ile birlikte. trans kendisi. Birinin queer olup olmadığı önemli mi? O kadar çok nefretle ki non-binary ve trans kişilerle sık sık karşılaşılıyor: ne yazık ki evet. Yine de ne büyük bir zafer popun zirvesiS olmak. Ve kesinlikle Harlem’den Halle’e queer gençler için bir umut ışığı olacak.
Sam Smith, kendi hayatı boyunca tematik olarak çalışır: kendisinden nefret etmesi için eşcinsel bir Katolik olarak yetiştirildi, ancak sonunda kendini sevmeyi öğrendi. Kayıt uygun bir şekilde “Gloria” olarak adlandırılır. Ses açısından, ESC-mature power disco (“Lose You”), Smith tarafından kanıtlanmış tereyağı baladları (“Mükemmel”) alıyoruz, ancak bu sefer aynı zamanda reggae (“Gimme feat. Koffee & Jessie Reyez”) ile flört ediyor. Veya bazen başlık şarkısında duygulu bir koral. Ed Sheeran ile finalin sevimli, canlandırıcı sloganı “Sevdiğimizi seviyoruz”. Sam Smith’in dünyaya getirdiği önemli bir kabul mesajı ama kimse kaba deneyler beklemesin. Bunun için maksimum menzil için fazlasıyla programlanmış, neden olmasın?
Tuvaband: “Yeni Emirler” (Passion Flames/Ingrooves/Diger AS)
Norveçli eski Berlinli Tuva Hellum Marschhäuser takma adı Tuvaband, gerçekten kendi başına bir grup: Tamamen solitaire modunda, yankılanmalarla güzel bir şekilde sessiz bir albüm olan Tempelhof’ta “New Orders” kaydetti.
Noir-folk sesi, shoegaze referansları ve genel olarak plağın havası, Heather Nova’nın 2003’teki başyapıtı “Storm”u anımsatıyor. Tuvaband, incelikli ama yine de garip bir şekilde yoğun şarkı söylemesini arp ve korna vuruşlarıyla süslüyor. Geç karla dolu sisli geceler için yapıldı.
The Arcs: “Electronic Chronic” (Easy Eye Sound/Concord/Universal)
The Black Keys’den Dan Auerbach müthiş bir prodüktör, bunu defalarca kanıtladı, en son Aaron Frazer’in duygulu ilk solo albümü Introusing… ve aynı zamanda 2014’te Lana Del Rey’in Ultraviolence on the Del albümünün prodüktörlüğünü yaptığı zaman. Rey, ne yazık ki her zaman aynı tarifi izleyen Jack Antonoff’un piyano baladlarıyla şimdi olduğundan daha sert ve daha gitar güdümlü geliyordu. Her ne olursa olsun: Dan Auerbach’ın The Black Keys ve sayısız prodüksiyon faaliyetlerine ek olarak bir şekilde ikinci bir grup olan The Arcs için hala zamanı var.
2015’teki beğeni toplayan çıkışlarından sonra, şimdi MGMT ve Tame Impala hayranlarını memnun etmesi gereken psikedelik, eğlenceli, 70’ler seven garaj rock’larıyla çıtayı yükseltiyorlar. Ne yazık ki güzel: 2018’de ölen perküsyoncu bile ses açısından hala Klangkutter’da yelken açıyor. Ve Auerbach, çıtırdayana kadar şarkı söylüyor ve bir noktada tekrar düzeliyor. Kısacası: harika kayıt!
Müzik
Hafta sonu için yeni rekorlar: Sam Smith, Tuvaband, The Arcs
Sam Smith genç ibneler için bir örnek teşkil ediyor. Tuvaband, sisli geceler için yankılanan bir sese sahiptir. Ve The Arcs bizim en sevdiğimiz garaj psikopatlarıdır.
Stefan Hochgesand
Sam SmithGloria (Capitol/Evrensel)
Baş single “Unholy” ABD listelerinde 1 numaraya tırmandı – Büyük Britanya’dan Sam Smith için bile bir prömiyer! Şarkı queer toplulukta uygun bir şekilde kutlandı: Çünkü “Unholy” aynı zamanda ABD’de ikili olmayan bir kişi tarafından 1 numaraya ulaşan ilk şarkıydı – ve ardından konuk Kim Petras (Köln doğumlu bir Kaliforniyalı) ile birlikte. trans kendisi. Birinin queer olup olmadığı önemli mi? O kadar çok nefretle ki non-binary ve trans kişilerle sık sık karşılaşılıyor: ne yazık ki evet. Yine de ne büyük bir zafer popun zirvesiS olmak. Ve kesinlikle Harlem’den Halle’e queer gençler için bir umut ışığı olacak.
Sam Smith, kendi hayatı boyunca tematik olarak çalışır: kendisinden nefret etmesi için eşcinsel bir Katolik olarak yetiştirildi, ancak sonunda kendini sevmeyi öğrendi. Kayıt uygun bir şekilde “Gloria” olarak adlandırılır. Ses açısından, ESC-mature power disco (“Lose You”), Smith tarafından kanıtlanmış tereyağı baladları (“Mükemmel”) alıyoruz, ancak bu sefer aynı zamanda reggae (“Gimme feat. Koffee & Jessie Reyez”) ile flört ediyor. Veya bazen başlık şarkısında duygulu bir koral. Ed Sheeran ile finalin sevimli, canlandırıcı sloganı “Sevdiğimizi seviyoruz”. Sam Smith’in dünyaya getirdiği önemli bir kabul mesajı ama kimse kaba deneyler beklemesin. Bunun için maksimum menzil için fazlasıyla programlanmış, neden olmasın?
Tuvaband: “Yeni Emirler” (Passion Flames/Ingrooves/Diger AS)
Norveçli eski Berlinli Tuva Hellum Marschhäuser takma adı Tuvaband, gerçekten kendi başına bir grup: Tamamen solitaire modunda, yankılanmalarla güzel bir şekilde sessiz bir albüm olan Tempelhof’ta “New Orders” kaydetti.
Noir-folk sesi, shoegaze referansları ve genel olarak plağın havası, Heather Nova’nın 2003’teki başyapıtı “Storm”u anımsatıyor. Tuvaband, incelikli ama yine de garip bir şekilde yoğun şarkı söylemesini arp ve korna vuruşlarıyla süslüyor. Geç karla dolu sisli geceler için yapıldı.
The Arcs: “Electronic Chronic” (Easy Eye Sound/Concord/Universal)
The Black Keys’den Dan Auerbach müthiş bir prodüktör, bunu defalarca kanıtladı, en son Aaron Frazer’in duygulu ilk solo albümü Introusing… ve aynı zamanda 2014’te Lana Del Rey’in Ultraviolence on the Del albümünün prodüktörlüğünü yaptığı zaman. Rey, ne yazık ki her zaman aynı tarifi izleyen Jack Antonoff’un piyano baladlarıyla şimdi olduğundan daha sert ve daha gitar güdümlü geliyordu. Her ne olursa olsun: Dan Auerbach’ın The Black Keys ve sayısız prodüksiyon faaliyetlerine ek olarak bir şekilde ikinci bir grup olan The Arcs için hala zamanı var.
2015’teki beğeni toplayan çıkışlarından sonra, şimdi MGMT ve Tame Impala hayranlarını memnun etmesi gereken psikedelik, eğlenceli, 70’ler seven garaj rock’larıyla çıtayı yükseltiyorlar. Ne yazık ki güzel: 2018’de ölen perküsyoncu bile ses açısından hala Klangkutter’da yelken açıyor. Ve Auerbach, çıtırdayana kadar şarkı söylüyor ve bir noktada tekrar düzeliyor. Kısacası: harika kayıt!