Sude
New member
Valla ve Yemin Aynı Şey Mi? Biraz Ciddiye Alalım, Ama Biraz Da Gülümseyelim!
Selam forumdaşlar! Bugün sizlerle, belki de çok uzun zamandır kafanızı kurcalayan, bazılarımızın hayatının merkezine yerleşmiş, bazılarını ise hiç ilgilendirmeyen bir konuya gireceğiz: Valla ve Yemin aynı şey mi? Evet, hepiniz doğru okudunuz. Hadi bakalım, derin bir düşünme seansı başlıyor, çünkü valla ve yemin arasındaki farkı çözmek, evrimsel bir adım atmak kadar önemli olabilir… ya da belki değil, ama eğlenceli olabilir!
Bazen valla deyip kendimizi ifade etmeye çalışıyoruz, bazen de “yemin ederim” diyoruz, ama bir türlü kimse tam olarak “valla” ve “yemin” arasındaki farkı anlamıyor! Aslında birinin daha "resmi" olduğunu söyleyebiliriz ama... Gerçekten ne kadar "resmi"?
Valla: "Tamam, Bak Bu Gerçekten Oluyor!"
Hadi önce valla ile başlayalım. “Valla” derken ne demek istiyoruz? Aslında, valla bir anlamda "bu konuda şaka yapmıyorum" demek gibidir. Yani, küçük çaplı bir yemin, ama böyle biraz daha arkadaşça bir yaklaşım. Çünkü "valla" demek, karşıdaki kişiye seni ikna etmek için şahsen bi’ güvencede bulunmayı içeriyor. Yani "yemin ederim" gibi ağır bir yeminle bağlamadık, ama gene de ciddi ve güvenilir bir şeyler söylüyoruz.
Bu sebeple valla, genelde daha samimi, sıcak ve… yer yer biraz da "hadi ya, sen de!" şeklinde karşılık bulabilecek bir şeydir. Özellikle erkekler arasında “valla” diyerek, bazen oldukça önemli bir konuda bile "şimdi bana güven" mesajı verilir. Örneğin:
- "Valla bu hafta sonu maç izlemeye gideceğim, kimseyi aramam!"
- “Valla bak, bu sefer ödeyeceğim, gerçekten! Göreceksiniz.”
Gerçekten mi? Gerçekten mi? Bir erkek ne kadar ciddi olabilir ki, değil mi? Tam olarak yemin etmeye gerek yok, ama “valla” dediğinde, bu biraz daha hafif ama gene de etkili bir formüldür. Duygusal bağ kurmak yerine, başkasını rahatlatmak amacıyla kullanılır!
Yemin: "Tamam, Artık Ciddi Olalım!"
Şimdi de geldik yemin konusuna… Yemin, dostlarım, işte burada işler ciddileşiyor. Artık mesele şaka değil, burada işin içine destanlaşma giriyor. Yani, “yemin ederim!” dediğinizde, ortada öyle bir durum var ki; ya gerçekten ciddi olmanız gerekir, ya da… ya da ne? Tabii ki, gerçekten ciddi olmalısınız! Çünkü yemin, sadece bir sözcük değil, kişisel bir söz olarak kabul ediliyor. İki tarafın da “tamam, bu önemli” dediği anlardan biridir.
Evet, belki de günümüzde biraz daha sıradanlaştı, ama her yemin bir tarih yazmak gibidir. Örneğin, “Yemin ederim bu işi başaracağım!” dediğinizde, bu sadece bir söz değil; gelecek hakkında bir bağ kurma eylemidir. Hadi, erkekler çözüm odaklı ya da kadınlar empatik bakış açılarıyla yaklaşabilirler, ama her iki cins de bu "yemin" olayını benzer şekilde “Tamam, işte şimdi ciddi ciddi konuşuyorum!” diye kullanır.
İşte burada işin içine bazen erkeklerin stratejik bakış açıları da girer. "Yemin ederim, arabayı alacağım!" dediklerinde, o erkek çok iyi bilir ki, eninde sonunda o arabayı alacaktır, ama önce biraz plan yapmalı. Kadınlarsa genelde yeminleri daha duygusal şekilde kullanır. Yani, yemin etmek “artık birbirimizi hiç bırakmayacağız” anlamına gelebilir, fakat başka bir yemin, sadece bir moral desteği olabilir! Çünkü kadınlar bağ kurmaya yönelik sözlerde daha fazla güvenirler.
Valla mı, Yemin mi? Hangisini Seçmeliyiz?
Şimdi biraz daha hafif bir soruyla karşınızdayım: Hangi duruma hangi sözü kullanmalıyız? Bazen basit bir durum, ‘valla’ ile halledilebilirken, bazen de gerçekten bir işin içine ciddi bir bağ koymak gerekebilir, ki burada yemin devreye girer.
Diyelim ki, iki arkadaş arasında şöyle bir konuşma geçiyor:
- Arkadaş 1: “Valla, ben o işten anlamam, ama bir bakarım yine de.”
- Arkadaş 2: “Ne demek anlamıyorsun? O kadar basit işte!”
- Arkadaş 1: “Yemin ederim, bir daha öyle bir şey yapamam, valla!”
Burada, valla başlangıçta biraz “eyvallah, ben sana güveniyorum” anlamı taşırken, yemin daha “işi ciddiye alıyorum ve kabul ediyorum” modunda devreye giriyor. Yani, biraz da kişisel olarak ne kadar güven duyduğumuzla ve durumun ciddiyetiyle alakalı. Erkekler genelde çözüm odaklı olduklarından, "valla" diyerek işi geçiştirirken, kadınlar daha ilişkisel bir bağ kurmaya çalışarak “yemin ederim” diyebilirler.
Sonuç Olarak…
Valla mı, yemin mi? Hangisi mi? İşte bu sorunun cevabı, bazen başta da söylediğimiz gibi, duruma bağlıdır! Kimi zaman valla, olayları hafifçe geçiştirmenin ve samimi olmanın bir yolu olurken, kimi zaman da yemin, gerçekten bir şeyleri taahhüt etmenin, ciddiye almanın ve bağ kurmanın simgesidir.
Forumda kimler valla ile, kimler yemin ile bu tür durumları çözüyor? Hadi, her birinizin valla ve yemin kullanım tarzlarını bizimle paylaşın! Veya bir sorum var, ne zaman yemin etmemiz gerektiğine gerçekten karar veriyor muyuz?
Yorumlarınızı dört gözle bekliyorum! Kim bilir, belki birbirimize biraz daha gerçekten güvenebiliriz!
Selam forumdaşlar! Bugün sizlerle, belki de çok uzun zamandır kafanızı kurcalayan, bazılarımızın hayatının merkezine yerleşmiş, bazılarını ise hiç ilgilendirmeyen bir konuya gireceğiz: Valla ve Yemin aynı şey mi? Evet, hepiniz doğru okudunuz. Hadi bakalım, derin bir düşünme seansı başlıyor, çünkü valla ve yemin arasındaki farkı çözmek, evrimsel bir adım atmak kadar önemli olabilir… ya da belki değil, ama eğlenceli olabilir!
Bazen valla deyip kendimizi ifade etmeye çalışıyoruz, bazen de “yemin ederim” diyoruz, ama bir türlü kimse tam olarak “valla” ve “yemin” arasındaki farkı anlamıyor! Aslında birinin daha "resmi" olduğunu söyleyebiliriz ama... Gerçekten ne kadar "resmi"?
Valla: "Tamam, Bak Bu Gerçekten Oluyor!"
Hadi önce valla ile başlayalım. “Valla” derken ne demek istiyoruz? Aslında, valla bir anlamda "bu konuda şaka yapmıyorum" demek gibidir. Yani, küçük çaplı bir yemin, ama böyle biraz daha arkadaşça bir yaklaşım. Çünkü "valla" demek, karşıdaki kişiye seni ikna etmek için şahsen bi’ güvencede bulunmayı içeriyor. Yani "yemin ederim" gibi ağır bir yeminle bağlamadık, ama gene de ciddi ve güvenilir bir şeyler söylüyoruz.
Bu sebeple valla, genelde daha samimi, sıcak ve… yer yer biraz da "hadi ya, sen de!" şeklinde karşılık bulabilecek bir şeydir. Özellikle erkekler arasında “valla” diyerek, bazen oldukça önemli bir konuda bile "şimdi bana güven" mesajı verilir. Örneğin:
- "Valla bu hafta sonu maç izlemeye gideceğim, kimseyi aramam!"
- “Valla bak, bu sefer ödeyeceğim, gerçekten! Göreceksiniz.”
Gerçekten mi? Gerçekten mi? Bir erkek ne kadar ciddi olabilir ki, değil mi? Tam olarak yemin etmeye gerek yok, ama “valla” dediğinde, bu biraz daha hafif ama gene de etkili bir formüldür. Duygusal bağ kurmak yerine, başkasını rahatlatmak amacıyla kullanılır!
Yemin: "Tamam, Artık Ciddi Olalım!"
Şimdi de geldik yemin konusuna… Yemin, dostlarım, işte burada işler ciddileşiyor. Artık mesele şaka değil, burada işin içine destanlaşma giriyor. Yani, “yemin ederim!” dediğinizde, ortada öyle bir durum var ki; ya gerçekten ciddi olmanız gerekir, ya da… ya da ne? Tabii ki, gerçekten ciddi olmalısınız! Çünkü yemin, sadece bir sözcük değil, kişisel bir söz olarak kabul ediliyor. İki tarafın da “tamam, bu önemli” dediği anlardan biridir.
Evet, belki de günümüzde biraz daha sıradanlaştı, ama her yemin bir tarih yazmak gibidir. Örneğin, “Yemin ederim bu işi başaracağım!” dediğinizde, bu sadece bir söz değil; gelecek hakkında bir bağ kurma eylemidir. Hadi, erkekler çözüm odaklı ya da kadınlar empatik bakış açılarıyla yaklaşabilirler, ama her iki cins de bu "yemin" olayını benzer şekilde “Tamam, işte şimdi ciddi ciddi konuşuyorum!” diye kullanır.
İşte burada işin içine bazen erkeklerin stratejik bakış açıları da girer. "Yemin ederim, arabayı alacağım!" dediklerinde, o erkek çok iyi bilir ki, eninde sonunda o arabayı alacaktır, ama önce biraz plan yapmalı. Kadınlarsa genelde yeminleri daha duygusal şekilde kullanır. Yani, yemin etmek “artık birbirimizi hiç bırakmayacağız” anlamına gelebilir, fakat başka bir yemin, sadece bir moral desteği olabilir! Çünkü kadınlar bağ kurmaya yönelik sözlerde daha fazla güvenirler.
Valla mı, Yemin mi? Hangisini Seçmeliyiz?
Şimdi biraz daha hafif bir soruyla karşınızdayım: Hangi duruma hangi sözü kullanmalıyız? Bazen basit bir durum, ‘valla’ ile halledilebilirken, bazen de gerçekten bir işin içine ciddi bir bağ koymak gerekebilir, ki burada yemin devreye girer.
Diyelim ki, iki arkadaş arasında şöyle bir konuşma geçiyor:
- Arkadaş 1: “Valla, ben o işten anlamam, ama bir bakarım yine de.”
- Arkadaş 2: “Ne demek anlamıyorsun? O kadar basit işte!”
- Arkadaş 1: “Yemin ederim, bir daha öyle bir şey yapamam, valla!”
Burada, valla başlangıçta biraz “eyvallah, ben sana güveniyorum” anlamı taşırken, yemin daha “işi ciddiye alıyorum ve kabul ediyorum” modunda devreye giriyor. Yani, biraz da kişisel olarak ne kadar güven duyduğumuzla ve durumun ciddiyetiyle alakalı. Erkekler genelde çözüm odaklı olduklarından, "valla" diyerek işi geçiştirirken, kadınlar daha ilişkisel bir bağ kurmaya çalışarak “yemin ederim” diyebilirler.
Sonuç Olarak…
Valla mı, yemin mi? Hangisi mi? İşte bu sorunun cevabı, bazen başta da söylediğimiz gibi, duruma bağlıdır! Kimi zaman valla, olayları hafifçe geçiştirmenin ve samimi olmanın bir yolu olurken, kimi zaman da yemin, gerçekten bir şeyleri taahhüt etmenin, ciddiye almanın ve bağ kurmanın simgesidir.
Forumda kimler valla ile, kimler yemin ile bu tür durumları çözüyor? Hadi, her birinizin valla ve yemin kullanım tarzlarını bizimle paylaşın! Veya bir sorum var, ne zaman yemin etmemiz gerektiğine gerçekten karar veriyor muyuz?
Yorumlarınızı dört gözle bekliyorum! Kim bilir, belki birbirimize biraz daha gerçekten güvenebiliriz!