Varoluşsal tasa, insanların doğal olarak kendileri ve dünya hakkındaki manaları sorguladıkları ve bu sorgulamalarının korku verici olduğu bir his durumudur. Bu tasa, insanların kendilerini, öbür insanları ve dünyayı anlamaya çalışırken ortaya çıkan belirsizlikler ve belirsizliklerle nasıl başa çıkabilecekleri hakkında kaygı duymalarına niye olabilir.
Varoluşsal telaş, insanların tabiatında mevcut olan bir his bulunmasına karşın, kimi vakit insanların ömürlerinde kıymetli bir sorun haline gelebilir. Bilhassa, varoluşsal telaş, insanların hayatlarında mana aramaları ve hayat hedeflerini sorgulamaları sırasında daha fazla ortaya çıkabilir. Fakat, bu tasanın çok derecede ağır olması, insanların günlük hayatlarını etkileyecek ve fikirlerinin ve davranışlarının sistemini bozacak biçimde olumsuz tesirlere niye olabilir.
Varoluşsal tasanın üstesinden gelmek için, insanların kendilerine vakit ayırarak kendileriyle ilgili kanılarını inceleme ve mana arama sürecine daha fazla odaklanma fırsatı vermeleri değerlidir. Ayrıyeten, insanların kendilerine vakit ayırarak kanılarını ve hislerini paylaştıkları bir terapistle çalışmaları yahut meditasyon üzere teknikleri kullanarak korkuyu yönetmeyi öğrenmeleri de yardımcı olabilir.
Varoluşsal derdin çeşitleri, insanların kendileriyle ilgili fikirleri ve bu niyetlerin tasa verici olma derecesine bakılırsa değişebilir. Örneğin:
Varoluşsal dert terimini birinci sefer ortaya atan Søren Kierkegaard’tır. Kierkegaard, 19. yüzyılın Danimarka filozofudur ve varoluşçuluk hareketinin kurucusudur. Varoluşsal korku, insanların doğuştan itibaren içlerinde bulunduğu bilinmezlik, anlamsızlık ve yalnızlık üzere hususlarla ilgili telaş ve telaş duymalarıdır. Kierkegaard bu mevzuyu yazılarında sıkça ele alır ve insanların varoluşsal korkuyu nasıl yönetebileceklerine dair tekliflerde bulunur.
Önerileri şunlardır:
Okumaya devam et...
Varoluşsal telaş, insanların tabiatında mevcut olan bir his bulunmasına karşın, kimi vakit insanların ömürlerinde kıymetli bir sorun haline gelebilir. Bilhassa, varoluşsal telaş, insanların hayatlarında mana aramaları ve hayat hedeflerini sorgulamaları sırasında daha fazla ortaya çıkabilir. Fakat, bu tasanın çok derecede ağır olması, insanların günlük hayatlarını etkileyecek ve fikirlerinin ve davranışlarının sistemini bozacak biçimde olumsuz tesirlere niye olabilir.
Varoluşsal tasanın üstesinden gelmek için, insanların kendilerine vakit ayırarak kendileriyle ilgili kanılarını inceleme ve mana arama sürecine daha fazla odaklanma fırsatı vermeleri değerlidir. Ayrıyeten, insanların kendilerine vakit ayırarak kanılarını ve hislerini paylaştıkları bir terapistle çalışmaları yahut meditasyon üzere teknikleri kullanarak korkuyu yönetmeyi öğrenmeleri de yardımcı olabilir.
Varoluşsal derdin çeşitleri, insanların kendileriyle ilgili fikirleri ve bu niyetlerin tasa verici olma derecesine bakılırsa değişebilir. Örneğin:
Ölüm derdi: İnsanların vefatı düşünme ve bu fikirlerin telaş verici olma derecesine göre değişebilir. Mevt derdi, insanların kendileri yahut sevdikleri insanların mevtini düşünmeleri sırasında ortaya çıkan bir çeşit varoluşsal tasadır.
Yaşam hedefi korkusu: İnsanların kendi hayat gayelerini sorgulama ve bu sorgulamaların tasa verici olma derecesine nazaran değişebilir. Hayat maksadı telaşı, insanların kendi ömür emellerini ve ömür gayelerinin ne olduğunu sorgularken ortaya çıkan bir tıp varoluşsal korkudur.
Anlam tasası: İnsanların kendi hayatlarının manasını sorgulama ve bu sorgulamaların telaş verici olma derecesine bakılırsa değişebilir. Mana derdi, insanların kendi hayatlarının manasını sorgularken ortaya çıkan bir tıp varoluşsal derttir.
Varoluşsal dert terimini birinci sefer ortaya atan Søren Kierkegaard’tır. Kierkegaard, 19. yüzyılın Danimarka filozofudur ve varoluşçuluk hareketinin kurucusudur. Varoluşsal korku, insanların doğuştan itibaren içlerinde bulunduğu bilinmezlik, anlamsızlık ve yalnızlık üzere hususlarla ilgili telaş ve telaş duymalarıdır. Kierkegaard bu mevzuyu yazılarında sıkça ele alır ve insanların varoluşsal korkuyu nasıl yönetebileceklerine dair tekliflerde bulunur.
Önerileri şunlardır:
İnsanların kendi varoluşsal tasalarını tanımaları ve bunları kabullenmeleri kıymetlidir. Bu, insanların kendi niyetlerini ve hislerini kabul ederek, onların gerçekliğini kabullenmeleri manasına gelir.
İnsanların fikirlerini ve hislerini söz etmeleri değerlidir. Bu, insanların kendi fikirlerini ve hislerini tabir etmeleri ve bunları paylaşmaları manasına gelebilir.
İnsanların kendi varoluşsal dertlerini yönetebilmeleri için, yalnız değillerdir. Bu, insanların diğerleriyle bağlantı kurmaları, diğerlerinin kanılarını ve hislerini anlamaya çalışmaları ve onlarla birlikte çalışmaları manasına gelebilir.
İnsanların kendi varoluşsal telaşlarını yönetebilmeleri için, yapan bir biçimde düşünmeyi öğrenmeleri gerekir. Bu, insanların olumlu ve ölçülü bir biçimde düşünmeleri ve olumsuz kanılardan uzak durmaları manasına gelebilir.
İnsanların kendi varoluşsal telaşlarını yönetebilmeleri için, kendi pahalarını ve maksatlarını belirlemeleri değerlidir. Bu, insanların kendi kıymetlerini ve amaçlarını belirleyerek, hayatlarını bu maksatlara göre yönetmeleri manasına gelebilir.
Okumaya devam et...