Seans odasında duyabileceğimiz muhtemel öykümüzün karakteri aynadan gözlerini alamayan o kız. Ve diyor ki;
“kimi vakit dakikalar boyunca aynada kendime bakıyorum, inceliyorum ve daha sonra beşerler aslına bakarsan beni nasıl sevsin ki diye düşünüyorum. Ben aynadakini beni sevmezken, beğenmezken ve hatta utanırken diğeri nasıl sevsin? Çok haklılar.”
İnsan aynanın karşısında ne kadar uzun mühlet çırılçıplak dursa da kendi içini aynaya yansıtmaz demiş Haruki Murakami. Nedir bizim aynada gördüğümüz? niye uzun uzadıya aynalara bakıyoruz?
Zira başımızda kendimize dair bütünlüklü bir fotoğraf oluşturabilmek istiyoruz. Sağ profil, sol profil, üstten, aşağıdan. Bakıyoruz da bakıyoruz. Lakin içerideki resmi çizdiğimiz kalemler o kadar öbür insanlardan alınmış ki. Annemden, babamdan, kardeşimden, komşumdan, yöneticimden, sevgilimden ve tahminen de o fazlaca beğendiğim oyuncudan ödünç aldığım rengarenk kalemler. Her birinden almışım kalemi ve daima çizmişim. daha sonra portreme baktığımda gördüğüm şey ise o kadar karışık ki ben nasıl görünüyorum karar veremiyorum ve gidip yeniden aynalara bakıyorum. Zira ben beni hakikaten tanıyan tanımayan, beni olduğum üzere sevebilen sevemeyen, kendi değersizlik hislerini bana yansıtan ya da kıymetini benim üzerimden yaşayıp beni göklere çıkaran herkesi dinlemişim. Burada kendimize sormamız gereken sorular kritik; ben her tenkide içerleyip, kendime kızıp, güzel miyim makûs müyüm diye sorgulayıp, kendimi istikrarlı bir biçimde öteki ile kıyaslıyor muyum? Her baştan bana dair bir şeyler söylendiğinde hepsine içerliyor muyum yoksa o insanın benim ömrümdeki yerini, değerini sorguluyor muyum? Tenkidin geldiği insan beni sahiden tanıyor mu, bunları benim daha uygun bir noktaya varmam için mi söylüyor yoksa sırf beni bu tenkitlerle geri mi çekiyor? Şunu yadsiyamayiz ki ilişkisel insanlarız ve insanların fikirleri bizim için değerli. Lakin hayatımızda kimlerin fikirlerinin bizim için değer arz ettiğine dikkat etmeli ve onları bir süzgeçten geçirmeliyiz. bu türlü daha bütünlüklü, sağlam, gerçekçi bir kendilik oluşturabilir, aynalardan bir nebze olsun gözlerimizi alabiliriz.
Okumaya devam et...
“kimi vakit dakikalar boyunca aynada kendime bakıyorum, inceliyorum ve daha sonra beşerler aslına bakarsan beni nasıl sevsin ki diye düşünüyorum. Ben aynadakini beni sevmezken, beğenmezken ve hatta utanırken diğeri nasıl sevsin? Çok haklılar.”
İnsan aynanın karşısında ne kadar uzun mühlet çırılçıplak dursa da kendi içini aynaya yansıtmaz demiş Haruki Murakami. Nedir bizim aynada gördüğümüz? niye uzun uzadıya aynalara bakıyoruz?
Zira başımızda kendimize dair bütünlüklü bir fotoğraf oluşturabilmek istiyoruz. Sağ profil, sol profil, üstten, aşağıdan. Bakıyoruz da bakıyoruz. Lakin içerideki resmi çizdiğimiz kalemler o kadar öbür insanlardan alınmış ki. Annemden, babamdan, kardeşimden, komşumdan, yöneticimden, sevgilimden ve tahminen de o fazlaca beğendiğim oyuncudan ödünç aldığım rengarenk kalemler. Her birinden almışım kalemi ve daima çizmişim. daha sonra portreme baktığımda gördüğüm şey ise o kadar karışık ki ben nasıl görünüyorum karar veremiyorum ve gidip yeniden aynalara bakıyorum. Zira ben beni hakikaten tanıyan tanımayan, beni olduğum üzere sevebilen sevemeyen, kendi değersizlik hislerini bana yansıtan ya da kıymetini benim üzerimden yaşayıp beni göklere çıkaran herkesi dinlemişim. Burada kendimize sormamız gereken sorular kritik; ben her tenkide içerleyip, kendime kızıp, güzel miyim makûs müyüm diye sorgulayıp, kendimi istikrarlı bir biçimde öteki ile kıyaslıyor muyum? Her baştan bana dair bir şeyler söylendiğinde hepsine içerliyor muyum yoksa o insanın benim ömrümdeki yerini, değerini sorguluyor muyum? Tenkidin geldiği insan beni sahiden tanıyor mu, bunları benim daha uygun bir noktaya varmam için mi söylüyor yoksa sırf beni bu tenkitlerle geri mi çekiyor? Şunu yadsiyamayiz ki ilişkisel insanlarız ve insanların fikirleri bizim için değerli. Lakin hayatımızda kimlerin fikirlerinin bizim için değer arz ettiğine dikkat etmeli ve onları bir süzgeçten geçirmeliyiz. bu türlü daha bütünlüklü, sağlam, gerçekçi bir kendilik oluşturabilir, aynalardan bir nebze olsun gözlerimizi alabiliriz.
Okumaya devam et...