Seçtiğimiz ve kararında zorlanıyor olduğumuzda bir biçimde seçimimizden ötürü yargılandığımız durumlar hakkında düşünelim mi biraz bu yazıda ?
Hayat tercihlerden ibaretya yani günümüzü nasıl geçireceğimizden tutun da ne iş yapacağımız, hangi kentin hangi semtinde oturacağımız, kiminle evleneceğimiz, kaç çocuk yapmak isteyeceğimiz üzere seçimler sunuyo bize hayat ve biz de kendimiz için uygun olacağını düşündüğümüzü seçiyoruz. Çok doğal olarakta seçimlerimizin akabinde kimi zorluklar yaşayabiliyoruz ve çevremizdekilerle de bunu paylaşıyoruz. Paylaşma muhtaçlığı duyuyoruz. Buna siz kaygı yanmak diyebilrsiniz, şikayetlenmek diyebilirsiniz. Hissin ortasında sıkışıp kalmak, daralmak, bunalmak diyebilirsiniz. Lakin ortasında bulunduğumuz sürecin güzel gitmeyen yanlarına dair konuştuğumuzda şöyleki cevaplar aldığımız oluyo değil mi?; “sen tercih ettin.. bu biçimde olacağı aşikardı. E keşke bu kadar çalışmasan.. ben sana 3. Çocuğu yapma demiştim… eee o işi seçtiysem zorluklarına katlanacaksın.” Üzere, parantez ortasında sen seçtiysen “memnun olmak zorundasın keder yanmaya hakkın yok” manasına gelen karşılıklar alıyoruz.
Fakat bu işte hayatın cilvesi dediğimiz Şey seçim ne olursa olsun akabinde zorluklar yaşanabilir. Ve zorlukların paylaşılması kimi vakit yalnızca bir his durum paylaşımıdır. Anlaşılarak rahatlama gereksinimidir. Ve bu gereksinim karşılanmadığında ne oluyo biliyormusunuz. Zorlandığımız seçimleri kusur olarak algılıyoruz ve başarısız olarak nitelendiriyporuz kendimizi. İnsanların açık gayesi olmamak için de zayıflık olduğunu düşündüğümüz tüm zorlantılarımızı saklıyoruz göstermiyoruz.
Bu algıyı kırmak için gereksinimimiz olan şey tercihlerimizin zorlandıklarımızın olumsuz hislerimizin gerisinde olmak . Evet ben tercih ettim, zorlukları var seçimimin lakin bu zorluklarla bir arada benim seçimim diyebilmek…
Okumaya devam et...
Hayat tercihlerden ibaretya yani günümüzü nasıl geçireceğimizden tutun da ne iş yapacağımız, hangi kentin hangi semtinde oturacağımız, kiminle evleneceğimiz, kaç çocuk yapmak isteyeceğimiz üzere seçimler sunuyo bize hayat ve biz de kendimiz için uygun olacağını düşündüğümüzü seçiyoruz. Çok doğal olarakta seçimlerimizin akabinde kimi zorluklar yaşayabiliyoruz ve çevremizdekilerle de bunu paylaşıyoruz. Paylaşma muhtaçlığı duyuyoruz. Buna siz kaygı yanmak diyebilrsiniz, şikayetlenmek diyebilirsiniz. Hissin ortasında sıkışıp kalmak, daralmak, bunalmak diyebilirsiniz. Lakin ortasında bulunduğumuz sürecin güzel gitmeyen yanlarına dair konuştuğumuzda şöyleki cevaplar aldığımız oluyo değil mi?; “sen tercih ettin.. bu biçimde olacağı aşikardı. E keşke bu kadar çalışmasan.. ben sana 3. Çocuğu yapma demiştim… eee o işi seçtiysem zorluklarına katlanacaksın.” Üzere, parantez ortasında sen seçtiysen “memnun olmak zorundasın keder yanmaya hakkın yok” manasına gelen karşılıklar alıyoruz.
Fakat bu işte hayatın cilvesi dediğimiz Şey seçim ne olursa olsun akabinde zorluklar yaşanabilir. Ve zorlukların paylaşılması kimi vakit yalnızca bir his durum paylaşımıdır. Anlaşılarak rahatlama gereksinimidir. Ve bu gereksinim karşılanmadığında ne oluyo biliyormusunuz. Zorlandığımız seçimleri kusur olarak algılıyoruz ve başarısız olarak nitelendiriyporuz kendimizi. İnsanların açık gayesi olmamak için de zayıflık olduğunu düşündüğümüz tüm zorlantılarımızı saklıyoruz göstermiyoruz.
Bu algıyı kırmak için gereksinimimiz olan şey tercihlerimizin zorlandıklarımızın olumsuz hislerimizin gerisinde olmak . Evet ben tercih ettim, zorlukları var seçimimin lakin bu zorluklarla bir arada benim seçimim diyebilmek…
Okumaya devam et...