Çocuklarda Kaygı ve Aileler Olarak Bilmemiz Gerekenler
Endişe nedir?
Endişe, uzmanlar tarafınca çocuğun endişe ve buhranını bu düşünceli durumun bir süre devam etmesi halini tanım etmek için kullanılan bir tabirdir. Kimi çocuklarda bu hal, yalnızca birtakım özel durumlarda ortaya çıkar. Örneğin oyun alanında yahut uykuya gitmedilk evvel. Kimi çocuklarda ise makus bir şeyler olacağı, tasa ve tasası, okula gitmekten tutun da karanlıktan korkmaya kadar rastgele bir durumda ortaya çıkabilir. Bunlar olağan yansılar de olabilir. Ancak çocuklarımızın korkusu durumun gerektirdiğinden daha şiddetli ve ağır ise, endişelenmemiz gerekebilir.
Çocuğumuzu, tasalarının ne kadar önemli olduğunu anlamanın yolları:
Bizim çocuğumuzun kaygıları, öbür çocukların duyduğu tipten tasalar mi?
• Üç yaşından küçük çocukların, ailelerinden ayrıldığında epey şiddetli reaksiyon göstermeleri olağandır. Okul çağlarının başında birçok çocuklar, böceklerden, yabancılardan ya da hayaletlerden korkabilirler. Ergenlik periyodundaki çocuklar utangaç ve içine kapanık olabilirler. Şayet çocuğumuzun korkusu, durumun gerektirdiğinden epey daha şiddetli yahut anlık bir şey olmaktan öte fazlaca daha uzun sürüyorsa, çocuğumuzun “Endişe” sorunu olduğunu düşünmeye başlamanın periyodudur.
Örneğin okulda devamlı başarılı olan bir gencin, derslerinin berbata gideceği tasasına kapılması üzere.
Çocuklarımız, hislerini tabir edebiliyor mu?
• Çocuklar, çoklukla kaygılı olma halini açıklayamazlar. Çocuklar, dehşetleri ya da ezaları hakkında konuşmakta zorlanırlar. Aile olarak sorumluluğumuz, çocuklarımızın alışkanlıklarında meydana gelen değişikliklerin ve hissettikleriyle nasıl başa çıktıklarının farkında olmaktır. Örneğin, kızımız gitgide içine mi kapanıyor yahut oğlumuzun uyku nizamı mi bozuldu yahut küçük çocuğumuz daha epeyce eteğimize yapışmaya mı başladı? Ya da ilkokul çağındaki kızımız, okula gitmeyi istemiyor mu yahut ergenlik çağındaki oğlumuz, her şey için hayli mu endişeleniyor?
Ne kadar sürer?
• kolay dertler, çocuklarda hayli uzun sürmez. Hemen ortadan kaybolurlar. tıpkı vakitte şayet çocuklarımızın dehşet ve kaygıları 3 haftadan fazla sürüyorsa, bizim de tasaya başlamamızın vakti gelmiştir. Şayet bu durum 3 aydan fazla sürmekteyse, profesyonel birinin yardımını istememiz gerekir.
Çocuklarımızın, kaygılı olduklarının belirtileri nelerdir?
• Telaşlı çocuklar, kimi tehlike yahut tehditlerden mesela canlarının yanmasından, incinmekten, birilerinin kendileriyle dalga geçeceğinden yahut yakınlarının hastalanacağından kaygılanabilirler.
• Çocuklarımız, tasa durumu gösterdiğinde nefes almaları sıklaşır, terleyebilirler, mideleri bulanabilir, ishal olabilirler, baş ağrısı çekebilirler yahut kendilerini bitkin hissedebilirler.
• Çocuklarımız telaşlı olduğunda bununla birlikte sonlu de olurlar.
• Ağlayabilirler, eteğimize yapışabilirler.
Endişeli çocuklar, çoklukla korktukları şeylerden uzak durmaya çalışırlar.
Örneğin, yeni çocuklarla müsabaka kaygısından dolayı, oyun bahçelerine gitmek istemezler yahut ailelerinden farklı kalma endişesinden dolayı, cümbüşlere katılmayı reddederler.
Endişe durumu yaşayan çocuklarımıza, nasıl yardım edebiliriz?
Kaygıları, günlük ömürlerini etkilemeye başladığında, çocuklarımıza yardımcı olmak için, onları karşılık vermeden dinleyebilir yahut telaşlarının gerçek olmadığına ikna etmeye çalışabilirsiniz. birebir vakitte bütün bu uğraşlarımız, hiçbir işe yaramayabilir. Bu durumda aile haricinde birilerinden yardım istememiz gerekir. Bu kişi olgun ve emniyetli bir arkadaş yahut toplum büyüğü olabilir. Şayet sorun devam ederse telaş yaşayan çocuklarımıza yardım edebilecek profesyonel bir şahısla konuşmak en güzelidir. Bu profesyonel şahıslar, aile hekimleri, çocuk tabipleri, okul danışmanları, psikologlar, psikiyatristler yahut terapistler olabilir. Bu bireyler kaygıyı tedavi edebilmek için rahatlatma, özgüveni artırma üzere yardımcı metotlar kullanabilirler. Bunların işe yaramadığı ve telaşların hayli şiddetli olduğu durumlarda ilaç tedavisine de başvurulabilir.
Çocuklarımızın, sahiden bir sorunu olduğunu nasıl anlarız?
Çocuklarımız, her gün biroldukca biçimde öteki çocuklar ve yetişkinlerle bir ortaya gelirler. Bu bireylerin kimileri, çocuğumuzun davranışında bir değişiklik fark edebilir ve bu değişikliğin sebebini açıklayabilir. Bu durumlarda, anlayışlı olmamız ve çocuklarımıza, duruma ahenk sağlamaları için vakit vermemiz gerekir.
Çocuklarımızın, hakikaten bir sorunu olup olmadığını aşağıda deklare ettiğımız biçimleri kullanarak anlayabiliriz.
Normal tasalarla, tedavi edilmesi gereken kaygı içindeki farkı nasıl anlayabiliriz?
Kaygılar ve dehşetler, hem çocuklarda tıpkı vakitte yetişkinlerde hayli sık görülen durumlardır. Sorunu, olduğundan daha fazla büyütüp büyütmediğimizi yahut çocuklarımızın gelişmesine mahzur olabilecek gerçek bir sorunu, gözden kaçırıp kaçırmadığımızı dikkatlice düşünmeliyiz. Aileler olarak, şayet çocuğun her korkusunu hayli önemli bir sorun üzere ele alırsak, çocuğa uygunluktan hayli ziyanımız dokunur. bu biçimde davranırsak, çocuklarımız dünyanın tehlikeli bir yer olduğu üzere bir kaygı geliştireceklerdir. Bütün korku ya da dehşetler, profesyonel yardım gerektirmez.
Bazı endişeler, çocuğun yaşına nazaran yaşanması gereken olağan şeylerdir. Hatta çocuğumuzun olgunlaşmaya başladığını gösterir.
Çocuğumuzun, gereğinden çok telaşlı olup olmadığını anlamak için aşağıdaki biçimleri uygulayabiliriz.
• Endişeler, vakit içinde azalmıyorsa: var iseyalım ki, çocuğumuz okul bahçesinde oynarken, başka çocuklar tarafınca tehdit edildi. bir süre daha sonra çocukları gördüğünde, korkmaya ve endişelenmeye başladı. Durumu okula bildirdikten daha sonra, gerekli tedbirler alındı ve sorun ortadan kalktı. Lakin çocuğumuzun korkusu devam ediyor. Çocuğumuz hayli inançlı bir oyun bahçesine gittiğinde bile paniğe kapılmaya devam ediyor. Şayet çocuğumuz, sorun ortadan kalktıktan 3 ay daha sonra da endişe, panik ve kaygı atakları geçirmeye devam ederse, bu durum bir müdahaleyi gerektirir.
• Kaygılar, gitgide berbata gidiyorsa: Birinci telaş reaksiyonunun, yeni korkulara kusma, mide ağrısı, baş ağrısı üzere fizikî şikâyetlere dönüşüp dönüşmediğine, dikkat etmemiz gerekir.
• Hayatlarının, diğer alanlarını da etkiliyorsa: Şayet çocuklarımız endişe ve telaşları yüzünden daha evvel yaptıkları şeyleri artık yapamıyorlarsa, bu durumda bizimde kuşkulanmamız yerindedir. Şayet gösterdikleri reaksiyonlar, olağan ömürlerini etkiliyor ve gelişme periyotlarındaki ilerlemelerine mahzur oluyorsa, yardım istemek yerindedir.
Unutmayınız, çocuklarda telaşlar ve dehşetler olağandır. Lakin çocuklarımız ısrarla bu endişe ve dertleri göstermeye devam ediyorsa, kullanılabilecek tesirli tedaviler mevcuttur.
Okumaya devam et...
Endişe nedir?
Endişe, uzmanlar tarafınca çocuğun endişe ve buhranını bu düşünceli durumun bir süre devam etmesi halini tanım etmek için kullanılan bir tabirdir. Kimi çocuklarda bu hal, yalnızca birtakım özel durumlarda ortaya çıkar. Örneğin oyun alanında yahut uykuya gitmedilk evvel. Kimi çocuklarda ise makus bir şeyler olacağı, tasa ve tasası, okula gitmekten tutun da karanlıktan korkmaya kadar rastgele bir durumda ortaya çıkabilir. Bunlar olağan yansılar de olabilir. Ancak çocuklarımızın korkusu durumun gerektirdiğinden daha şiddetli ve ağır ise, endişelenmemiz gerekebilir.
Çocuğumuzu, tasalarının ne kadar önemli olduğunu anlamanın yolları:
Bizim çocuğumuzun kaygıları, öbür çocukların duyduğu tipten tasalar mi?
• Üç yaşından küçük çocukların, ailelerinden ayrıldığında epey şiddetli reaksiyon göstermeleri olağandır. Okul çağlarının başında birçok çocuklar, böceklerden, yabancılardan ya da hayaletlerden korkabilirler. Ergenlik periyodundaki çocuklar utangaç ve içine kapanık olabilirler. Şayet çocuğumuzun korkusu, durumun gerektirdiğinden epey daha şiddetli yahut anlık bir şey olmaktan öte fazlaca daha uzun sürüyorsa, çocuğumuzun “Endişe” sorunu olduğunu düşünmeye başlamanın periyodudur.
Örneğin okulda devamlı başarılı olan bir gencin, derslerinin berbata gideceği tasasına kapılması üzere.
Çocuklarımız, hislerini tabir edebiliyor mu?
• Çocuklar, çoklukla kaygılı olma halini açıklayamazlar. Çocuklar, dehşetleri ya da ezaları hakkında konuşmakta zorlanırlar. Aile olarak sorumluluğumuz, çocuklarımızın alışkanlıklarında meydana gelen değişikliklerin ve hissettikleriyle nasıl başa çıktıklarının farkında olmaktır. Örneğin, kızımız gitgide içine mi kapanıyor yahut oğlumuzun uyku nizamı mi bozuldu yahut küçük çocuğumuz daha epeyce eteğimize yapışmaya mı başladı? Ya da ilkokul çağındaki kızımız, okula gitmeyi istemiyor mu yahut ergenlik çağındaki oğlumuz, her şey için hayli mu endişeleniyor?
Ne kadar sürer?
• kolay dertler, çocuklarda hayli uzun sürmez. Hemen ortadan kaybolurlar. tıpkı vakitte şayet çocuklarımızın dehşet ve kaygıları 3 haftadan fazla sürüyorsa, bizim de tasaya başlamamızın vakti gelmiştir. Şayet bu durum 3 aydan fazla sürmekteyse, profesyonel birinin yardımını istememiz gerekir.
Çocuklarımızın, kaygılı olduklarının belirtileri nelerdir?
• Telaşlı çocuklar, kimi tehlike yahut tehditlerden mesela canlarının yanmasından, incinmekten, birilerinin kendileriyle dalga geçeceğinden yahut yakınlarının hastalanacağından kaygılanabilirler.
• Çocuklarımız, tasa durumu gösterdiğinde nefes almaları sıklaşır, terleyebilirler, mideleri bulanabilir, ishal olabilirler, baş ağrısı çekebilirler yahut kendilerini bitkin hissedebilirler.
• Çocuklarımız telaşlı olduğunda bununla birlikte sonlu de olurlar.
• Ağlayabilirler, eteğimize yapışabilirler.
Endişeli çocuklar, çoklukla korktukları şeylerden uzak durmaya çalışırlar.
Örneğin, yeni çocuklarla müsabaka kaygısından dolayı, oyun bahçelerine gitmek istemezler yahut ailelerinden farklı kalma endişesinden dolayı, cümbüşlere katılmayı reddederler.
Endişe durumu yaşayan çocuklarımıza, nasıl yardım edebiliriz?
Kaygıları, günlük ömürlerini etkilemeye başladığında, çocuklarımıza yardımcı olmak için, onları karşılık vermeden dinleyebilir yahut telaşlarının gerçek olmadığına ikna etmeye çalışabilirsiniz. birebir vakitte bütün bu uğraşlarımız, hiçbir işe yaramayabilir. Bu durumda aile haricinde birilerinden yardım istememiz gerekir. Bu kişi olgun ve emniyetli bir arkadaş yahut toplum büyüğü olabilir. Şayet sorun devam ederse telaş yaşayan çocuklarımıza yardım edebilecek profesyonel bir şahısla konuşmak en güzelidir. Bu profesyonel şahıslar, aile hekimleri, çocuk tabipleri, okul danışmanları, psikologlar, psikiyatristler yahut terapistler olabilir. Bu bireyler kaygıyı tedavi edebilmek için rahatlatma, özgüveni artırma üzere yardımcı metotlar kullanabilirler. Bunların işe yaramadığı ve telaşların hayli şiddetli olduğu durumlarda ilaç tedavisine de başvurulabilir.
Çocuklarımızın, sahiden bir sorunu olduğunu nasıl anlarız?
Çocuklarımız, her gün biroldukca biçimde öteki çocuklar ve yetişkinlerle bir ortaya gelirler. Bu bireylerin kimileri, çocuğumuzun davranışında bir değişiklik fark edebilir ve bu değişikliğin sebebini açıklayabilir. Bu durumlarda, anlayışlı olmamız ve çocuklarımıza, duruma ahenk sağlamaları için vakit vermemiz gerekir.
Çocuklarımızın, hakikaten bir sorunu olup olmadığını aşağıda deklare ettiğımız biçimleri kullanarak anlayabiliriz.
Normal tasalarla, tedavi edilmesi gereken kaygı içindeki farkı nasıl anlayabiliriz?
Kaygılar ve dehşetler, hem çocuklarda tıpkı vakitte yetişkinlerde hayli sık görülen durumlardır. Sorunu, olduğundan daha fazla büyütüp büyütmediğimizi yahut çocuklarımızın gelişmesine mahzur olabilecek gerçek bir sorunu, gözden kaçırıp kaçırmadığımızı dikkatlice düşünmeliyiz. Aileler olarak, şayet çocuğun her korkusunu hayli önemli bir sorun üzere ele alırsak, çocuğa uygunluktan hayli ziyanımız dokunur. bu biçimde davranırsak, çocuklarımız dünyanın tehlikeli bir yer olduğu üzere bir kaygı geliştireceklerdir. Bütün korku ya da dehşetler, profesyonel yardım gerektirmez.
Bazı endişeler, çocuğun yaşına nazaran yaşanması gereken olağan şeylerdir. Hatta çocuğumuzun olgunlaşmaya başladığını gösterir.
Çocuğumuzun, gereğinden çok telaşlı olup olmadığını anlamak için aşağıdaki biçimleri uygulayabiliriz.
• Endişeler, vakit içinde azalmıyorsa: var iseyalım ki, çocuğumuz okul bahçesinde oynarken, başka çocuklar tarafınca tehdit edildi. bir süre daha sonra çocukları gördüğünde, korkmaya ve endişelenmeye başladı. Durumu okula bildirdikten daha sonra, gerekli tedbirler alındı ve sorun ortadan kalktı. Lakin çocuğumuzun korkusu devam ediyor. Çocuğumuz hayli inançlı bir oyun bahçesine gittiğinde bile paniğe kapılmaya devam ediyor. Şayet çocuğumuz, sorun ortadan kalktıktan 3 ay daha sonra da endişe, panik ve kaygı atakları geçirmeye devam ederse, bu durum bir müdahaleyi gerektirir.
• Kaygılar, gitgide berbata gidiyorsa: Birinci telaş reaksiyonunun, yeni korkulara kusma, mide ağrısı, baş ağrısı üzere fizikî şikâyetlere dönüşüp dönüşmediğine, dikkat etmemiz gerekir.
• Hayatlarının, diğer alanlarını da etkiliyorsa: Şayet çocuklarımız endişe ve telaşları yüzünden daha evvel yaptıkları şeyleri artık yapamıyorlarsa, bu durumda bizimde kuşkulanmamız yerindedir. Şayet gösterdikleri reaksiyonlar, olağan ömürlerini etkiliyor ve gelişme periyotlarındaki ilerlemelerine mahzur oluyorsa, yardım istemek yerindedir.
Unutmayınız, çocuklarda telaşlar ve dehşetler olağandır. Lakin çocuklarımız ısrarla bu endişe ve dertleri göstermeye devam ediyorsa, kullanılabilecek tesirli tedaviler mevcuttur.
Okumaya devam et...