kendine sağır olmaktan bahsetmiştik. İnsan kendine nasıl sağır olabilir, kendini nasıl duyar dedik. Bu yazımızda, son vakit içinderda hayli öne çıkan bir kavram olan ‘farkındalık’ konusunu işleyeceğiz. Öncelikle farkındalık ne değildir onu belirleyelim, akabinde nedir kısmını anlamaya çalışalım. Farkındalık, izafi doğrularla bilgiçlik taslamak değildir. Kulaktan dolma bilgiler edinip bilhassa de diğerlerinin hayat doğrusunu duyup kendinde “Aaa! Bu kesin bu biçimde olmalıymış, herkes kesin bu biçimde yapmalıdır.” demek değildir. Farkında olmak, aslında soru sormaktır. Bir durumu olduğu üzere almadan evvel “Bu nedir?”, “neden gereklidir?”, “Varlığı bana ne getirir ve benden ne gdolayır?” üzere sorulara insanın kendinde yanıt araması aksiyonudur. Kişinin kendini bilmesi, muhtaçlığını fark etmesi ve alacağı vaziyeti buna göre tayin etmesi halidir farkındalık. Bu kavram başlarda acı verici bir tecrübeyse de vakit içinde lezzet getirir. ‘‘İnsanın kendini geliştirmesi niye acı versin ki?’’ söylemiş olduğini duyar üzereyim. Spor yapmışsan bunu anlayacaksındır. Başlarda yapılan birkaç antrenman, üç beş kiloluk yük kaldırmak hamlığa yol açar yani kasların ağrır, acır. vakit içinde güçlendiğini, bedeninin forma girdiğini, eskisi üzere birkaç kiloluk yüklerin artık seni yormadığını fark edersin ve daha fazla yükü kaldırıp daha fazla güçlenmek istemeye başlarsın. Zira kararı bir kere görmüş, lezzetini almışsındır. Dahası niye olmasın dersin. Tıpkı bu örnekte olduğu üzere farkına varıp kuvvetliğü aşınca kendindeki gelişim seni, yeni bir farkındalık daha kazanmaya ve bundan zevk almaya itecektir. İnsan için his, fikir, vücut yani duyular ve davranış farkındalığı, olgunluğun ve tutarlılığın anahtarı üzeredir. Her birini tek tek incelemek ve sorularını sormak âlâ bir başlangıç olacaktır.
İnsan daima geçmiş de ya da gelecekte yaşamaya çalışır.
Farkındalığın başlangıcı nefesledir. Nefes ise şu anda sahip olduğumuz tek şeydir. İnsan daima geçmiş de ya da gelecekte yaşamaya çalışır. Ya geçmişteki keşkeler, eyvahlardır ya da gelecek de ne olacağı tasasıdır bugünümüzü meşgul eden. Bunu bir yara olarak tasvir edecek olursak: Ya başımıza gelmiş geçmiş şeylerin yaralarıyla oynayıp kabuk tutmasına müsaade vermeyiz ya da geleceğin telaşıyla bir yeri daima kaşıya kaşıya yeni yaralar açarız. meğer şu ana odaklanabilmek, yaranın kabuk tutmasına müsaade vermektir. Şu ana odaklanmak, o yarayı tekrar kaşımamak, tahriş etmemektir. Bu sebeple, “Dur ve nefes al!” Birinci kez, aldığın nefesin girişini ve çıkışını izle. Nefesini alırken burun deliklerinden havanın nasıl girdiğini ve ağzından nefesi verirken de dudaklarından havanın nasıl çıktığını izle. Göğsünün, karnının nasıl şiştiğini ve nefesi verirken nasıl indiğini izle. Enteresan olan, bizatihi gerçekleşen bu aksiyonu gün içerisinde tahminen de ortalama 20.000 sefer tekrar ediyorsun ve tahminen de şimdiye kadar bunun nasıl gerçekleştiğini hiç izlemedin. Yani birinci sefer nefesini fark ettin. Ve fark ettin mi bunu yaparken seni rahatsız eden hiç bir niyet o an zihninde yoktu. Ne eyvahların ne de ne olacakların… Bu yazıdan kendine alacağın şey bu olsun sevgili okur. Nefesini fark et ve daha sonra da his, niyet, beden/duyular ve davranış farkındalığını konuşalım.
Okumaya devam et...
İnsan daima geçmiş de ya da gelecekte yaşamaya çalışır.
Farkındalığın başlangıcı nefesledir. Nefes ise şu anda sahip olduğumuz tek şeydir. İnsan daima geçmiş de ya da gelecekte yaşamaya çalışır. Ya geçmişteki keşkeler, eyvahlardır ya da gelecek de ne olacağı tasasıdır bugünümüzü meşgul eden. Bunu bir yara olarak tasvir edecek olursak: Ya başımıza gelmiş geçmiş şeylerin yaralarıyla oynayıp kabuk tutmasına müsaade vermeyiz ya da geleceğin telaşıyla bir yeri daima kaşıya kaşıya yeni yaralar açarız. meğer şu ana odaklanabilmek, yaranın kabuk tutmasına müsaade vermektir. Şu ana odaklanmak, o yarayı tekrar kaşımamak, tahriş etmemektir. Bu sebeple, “Dur ve nefes al!” Birinci kez, aldığın nefesin girişini ve çıkışını izle. Nefesini alırken burun deliklerinden havanın nasıl girdiğini ve ağzından nefesi verirken de dudaklarından havanın nasıl çıktığını izle. Göğsünün, karnının nasıl şiştiğini ve nefesi verirken nasıl indiğini izle. Enteresan olan, bizatihi gerçekleşen bu aksiyonu gün içerisinde tahminen de ortalama 20.000 sefer tekrar ediyorsun ve tahminen de şimdiye kadar bunun nasıl gerçekleştiğini hiç izlemedin. Yani birinci sefer nefesini fark ettin. Ve fark ettin mi bunu yaparken seni rahatsız eden hiç bir niyet o an zihninde yoktu. Ne eyvahların ne de ne olacakların… Bu yazıdan kendine alacağın şey bu olsun sevgili okur. Nefesini fark et ve daha sonra da his, niyet, beden/duyular ve davranış farkındalığını konuşalım.
Okumaya devam et...