Ev
Kültür
Domuz yağı ve keman içermez: Komische Oper’da “Yarasanın intikamı”
Bir ukulele, şarkı söyleyen bir testere, Kabak Sistaz ve Kalpler Valesi rolünde Stefan Kurt ile Berlin’in gönüller operası Johann Strauss’u cep boyutunda sunuyor.
Irene Bazinger
Pfister kardeşler kadar dünyaca ünlü: ren geyiği Gabriel von Eisenstein (Tobias Bonn), eşi Rosalinde (Christoph Marti) ile ve Komische Oper’deki “Die Rache der Fledermaus”taki topluluk.Michael Bigler
Tipik, klasik, kitschy kemanları olmayan bir operet – bu işe yarayabilir mi? Oh evet ve nasıl, şimdi “Die Rache der Fledermaus” komik operasında bunu kanıtlıyor. Stefan Huber ve Kai Tietje tarafından düzenlenen Johann Strauss’a dayalı bir versiyonda oynanacak.
Bu arada, başlık, bestenin sonunda “Die Fledermaus”a karar veren Strauss’un kendisinden geliyor. Sadece üç müzisyen olan Zucchini Sistaz’ın yanı sıra Falk Breitkreuz ve gecenin müzik direktörü Kai Tietje tarafından yorumlanan bu yeni versiyonda orijinalin ne kadar görkemli olduğu da doğrulanıyor. Piyano, akordeon, bongolar, ukulele, gitarlar ve müzikal testere içerir – ancak keman içermez! Elbette telaşlı Viyana valsi sesi bu kadar cep boyutunda bir enstrümanla gelmiyor. Casinotheater Winterthur’un konuk performansı, iyi huylu müzik üssü başkentinin toprağına güveniyor – ama ustaca ve zekice.
Pfister kardeşler evli bir çift olarak görünürler.
Kombo, ekipmanlarıyla birlikte sahnenin arkasındaki bir kaide üzerinde oturuyor, ön taraf oldukça çıplak görünüyor – birkaç farklı sandalye ve tabure, hepsi bu (ekipman: Heike Seidler). Gerisi hava ve aşk. Ve karakterler arasında coşkulu olduğu kadar patlayıcı da olan bir iç gerilim. Gabriel von Eisenstein rolünde Tobias Bonn ve eşi Rosalinde rolünde Christoph Marti, Pfister kardeşler olarak Berlin’de dünyaca ünlüler. Bonn ister tecrübeli zinacıyı hafif ayaklı oynasın ister aptal bir avukat kılığına girsin, her ikisi de ne kadar çok şey yapabileceklerini bir kez daha gösteriyor. Marti, ihanete uğramış bir eş, aldatan bir eş ve hayatının kişiliğinde dişi tarçınlı şirretliğin süfrajeti olarak geldi – dilinin ucunda abartılı, sofistike ve iyi pişmiş bir kadınsı iddia.
“Ben neysem oyum”dan daha fazlası: Berlin seyircisi “La Cage aux Folles” için tezahürat yapıyor
Max Gertsch, hizmetkarların da yararlandığı bir entrikanın ikiyüzlü dehası noter Falke olarak bu evlilik aldatma ekseni etrafında dönüyor: yani oda hizmetçisi Adele rolünde büyük ses sanatçısı Gabriela Ryffel ve onun rolünde mürebbiye benzeri, huysuz Viyanalı Nini Stadlmann. kardeş Ida. Arada, Alen Hodzovic, her zaman “yüksek B” nin önünde eriyen Rosalinde’ye kur yapan şarkıcı Alfred olarak şarkı söylüyor. Bu arada önemsiz bir şey yüzünden sekiz gün hapse girmek zorunda kalan Eisenstein, hızla ve onun haberi olmadan Prens Orlofsky’ye saldırır ve orada Adele ve Ida ve hatta tanımadığı kendi karısıyla tanışır. Macar kontesi kılığına girmesi… Ve bunların hepsi, şampanyasız bir partide, Stephanie Dietrich’in yaramazca güçlü Orlofsky rolüyle neredeyse tamamen atladığı bir şey. Bu Rus çapkın mutluluğu votkada bulmalı.
Tereyağlı alttan kesilmiş zımba hatları
Bazen kendi kimliğinizle, bazen de kiralık kostümlerden birinde işler karışır. Stefan Huber’in sürükleyici bir şekilde yoğunlaştırılmış, cezbedici derecede keyifli ve bulaşıcı bir şekilde eğlenceli prodüksiyonu, her şeyden önce bir şeyi anlatıyor: hiçbir şey göründüğü gibi değil. İnsanlar utanmadan yalan söyler ve aldatır, ama aynı zamanda tadına varır ve zevk alır. Hayat, duygular, ahlak – bazen kazandığınız, bazen kaybettiğiniz bir oyun, asıl mesele ilerlemeye devam etmektir.
Barrie Kosky: “Çığlık atan, tuhaf, çılgın adamlar – Bayıldım!”
Kombo, eşlik eden müziği zarif ve canlandırıcı bir şekilde, bazen à la Strauss, bazen Karayipler, bazen jazzy, bazen gelişigüzel sallanan bir şekilde sunar. Ne yazık ki yapımın Behrenstrasse’deki evin karşısındaki koltukların en fazla üçte birine sahip çok daha küçük bir sahne tarafından devralındığı göz ardı edilemez. Bu nedenle, ses teknolojisi bazen en azından sağlam bir miksaj için iyi olandan daha fazla yardımcı olmak zorundadır.
Konuşma sahneleri bundan etkilenmez, örneğin Franz Frickel hapishane müdürü Frank’in bir gece içki içtikten sonra kurumuna dönmesi ve kafasının nerede olduğunu bilmemesi – özellikle de sarhoş hapishane gardiyanı Frosch rolündeki muhteşem Stefan Kurt devam ettiğinden onu kızdırmak için Komische Oper, Berlin’in gönül operası olarak kabul ediliyorsa, o zaman Stefan Kurt şu anda onun kalp atışıdır: Geçenlerde “La Cage aux Folles”ta travesti sanatçısı Zaza olarak, şimdi “Die Rache der Fledermaus”ta kurbağa olarak. Hava koşullarına dayanıklı bir solo şovmen gibi, seyirciyi en başından kontrol altında tutuyor ve can alıcı noktaları tereyağlı bir alttan kesme ile sunuyor. Ve tüm performans böyle: kemansız ama sevgi dolu ve domuz yağı yok ama teatrallik dolu.
yarasanın intikamı 11, 12, 17, 19, 20 Şubat, 3 Mart Komische Oper, Tel.: 030 47997400 veya www.komische-oper-berlin.de
Kültür
Domuz yağı ve keman içermez: Komische Oper’da “Yarasanın intikamı”
Bir ukulele, şarkı söyleyen bir testere, Kabak Sistaz ve Kalpler Valesi rolünde Stefan Kurt ile Berlin’in gönüller operası Johann Strauss’u cep boyutunda sunuyor.
Irene Bazinger
Pfister kardeşler kadar dünyaca ünlü: ren geyiği Gabriel von Eisenstein (Tobias Bonn), eşi Rosalinde (Christoph Marti) ile ve Komische Oper’deki “Die Rache der Fledermaus”taki topluluk.Michael Bigler
Tipik, klasik, kitschy kemanları olmayan bir operet – bu işe yarayabilir mi? Oh evet ve nasıl, şimdi “Die Rache der Fledermaus” komik operasında bunu kanıtlıyor. Stefan Huber ve Kai Tietje tarafından düzenlenen Johann Strauss’a dayalı bir versiyonda oynanacak.
Bu arada, başlık, bestenin sonunda “Die Fledermaus”a karar veren Strauss’un kendisinden geliyor. Sadece üç müzisyen olan Zucchini Sistaz’ın yanı sıra Falk Breitkreuz ve gecenin müzik direktörü Kai Tietje tarafından yorumlanan bu yeni versiyonda orijinalin ne kadar görkemli olduğu da doğrulanıyor. Piyano, akordeon, bongolar, ukulele, gitarlar ve müzikal testere içerir – ancak keman içermez! Elbette telaşlı Viyana valsi sesi bu kadar cep boyutunda bir enstrümanla gelmiyor. Casinotheater Winterthur’un konuk performansı, iyi huylu müzik üssü başkentinin toprağına güveniyor – ama ustaca ve zekice.
Pfister kardeşler evli bir çift olarak görünürler.
Kombo, ekipmanlarıyla birlikte sahnenin arkasındaki bir kaide üzerinde oturuyor, ön taraf oldukça çıplak görünüyor – birkaç farklı sandalye ve tabure, hepsi bu (ekipman: Heike Seidler). Gerisi hava ve aşk. Ve karakterler arasında coşkulu olduğu kadar patlayıcı da olan bir iç gerilim. Gabriel von Eisenstein rolünde Tobias Bonn ve eşi Rosalinde rolünde Christoph Marti, Pfister kardeşler olarak Berlin’de dünyaca ünlüler. Bonn ister tecrübeli zinacıyı hafif ayaklı oynasın ister aptal bir avukat kılığına girsin, her ikisi de ne kadar çok şey yapabileceklerini bir kez daha gösteriyor. Marti, ihanete uğramış bir eş, aldatan bir eş ve hayatının kişiliğinde dişi tarçınlı şirretliğin süfrajeti olarak geldi – dilinin ucunda abartılı, sofistike ve iyi pişmiş bir kadınsı iddia.
“Ben neysem oyum”dan daha fazlası: Berlin seyircisi “La Cage aux Folles” için tezahürat yapıyor
Max Gertsch, hizmetkarların da yararlandığı bir entrikanın ikiyüzlü dehası noter Falke olarak bu evlilik aldatma ekseni etrafında dönüyor: yani oda hizmetçisi Adele rolünde büyük ses sanatçısı Gabriela Ryffel ve onun rolünde mürebbiye benzeri, huysuz Viyanalı Nini Stadlmann. kardeş Ida. Arada, Alen Hodzovic, her zaman “yüksek B” nin önünde eriyen Rosalinde’ye kur yapan şarkıcı Alfred olarak şarkı söylüyor. Bu arada önemsiz bir şey yüzünden sekiz gün hapse girmek zorunda kalan Eisenstein, hızla ve onun haberi olmadan Prens Orlofsky’ye saldırır ve orada Adele ve Ida ve hatta tanımadığı kendi karısıyla tanışır. Macar kontesi kılığına girmesi… Ve bunların hepsi, şampanyasız bir partide, Stephanie Dietrich’in yaramazca güçlü Orlofsky rolüyle neredeyse tamamen atladığı bir şey. Bu Rus çapkın mutluluğu votkada bulmalı.
Tereyağlı alttan kesilmiş zımba hatları
Bazen kendi kimliğinizle, bazen de kiralık kostümlerden birinde işler karışır. Stefan Huber’in sürükleyici bir şekilde yoğunlaştırılmış, cezbedici derecede keyifli ve bulaşıcı bir şekilde eğlenceli prodüksiyonu, her şeyden önce bir şeyi anlatıyor: hiçbir şey göründüğü gibi değil. İnsanlar utanmadan yalan söyler ve aldatır, ama aynı zamanda tadına varır ve zevk alır. Hayat, duygular, ahlak – bazen kazandığınız, bazen kaybettiğiniz bir oyun, asıl mesele ilerlemeye devam etmektir.
Barrie Kosky: “Çığlık atan, tuhaf, çılgın adamlar – Bayıldım!”
Kombo, eşlik eden müziği zarif ve canlandırıcı bir şekilde, bazen à la Strauss, bazen Karayipler, bazen jazzy, bazen gelişigüzel sallanan bir şekilde sunar. Ne yazık ki yapımın Behrenstrasse’deki evin karşısındaki koltukların en fazla üçte birine sahip çok daha küçük bir sahne tarafından devralındığı göz ardı edilemez. Bu nedenle, ses teknolojisi bazen en azından sağlam bir miksaj için iyi olandan daha fazla yardımcı olmak zorundadır.
Konuşma sahneleri bundan etkilenmez, örneğin Franz Frickel hapishane müdürü Frank’in bir gece içki içtikten sonra kurumuna dönmesi ve kafasının nerede olduğunu bilmemesi – özellikle de sarhoş hapishane gardiyanı Frosch rolündeki muhteşem Stefan Kurt devam ettiğinden onu kızdırmak için Komische Oper, Berlin’in gönül operası olarak kabul ediliyorsa, o zaman Stefan Kurt şu anda onun kalp atışıdır: Geçenlerde “La Cage aux Folles”ta travesti sanatçısı Zaza olarak, şimdi “Die Rache der Fledermaus”ta kurbağa olarak. Hava koşullarına dayanıklı bir solo şovmen gibi, seyirciyi en başından kontrol altında tutuyor ve can alıcı noktaları tereyağlı bir alttan kesme ile sunuyor. Ve tüm performans böyle: kemansız ama sevgi dolu ve domuz yağı yok ama teatrallik dolu.
yarasanın intikamı 11, 12, 17, 19, 20 Şubat, 3 Mart Komische Oper, Tel.: 030 47997400 veya www.komische-oper-berlin.de