Bazı beşerler için karşı tarafın sevgisi tehdit uyandırır.
Onun tarafınca büsbütün anlaşılabiliyor olmak her ne kadar kulağa güzel gelse de bir yandan bir diğeri tarafınca bu kadar şeffaf bir biçimde görülebilmek ortada hiç bir perdenin olmadığı manasına gelir. Biri tarafınca büsbütün kucaklanıp, kavranıp, tutulup beraberinde o vücudunuza sarılmış kolları çözüp, uzaklaşıp, özgürleşmek güç bir sıkıntı üzere görünüyor.
Biriyle hem inançlı bir alaka kurup tıpkı vakitte özgür kalabilmek mümkün müdür?
Benliğin hudut kapıları sonuna kadar açıkken içeriye kimin girip giremeyeceğine, gireni dışarı çıkartacak güce ve özgürlüğe sahip olabilir miyiz?
Şayet sıkı bir özerklik hissine sahip değilseniz bu pek mümkün değildir. Özerklik hissinin yokluğunda kurulan her bir bağlantı kimlik yitimi tehditi oluşturur. Hatta bu o kadar ağır bir tehdittir ki bir diğeriyle alaka kurmayı bir kenara koyalım, kişinin kendiyle bağlantı kurması bile korkutucu bir hal alır. Diğerinin kendisini sevip, anlaması korkutucu olduğu üzere kişinin kendisini sevip anlaması da bir o kadar korkutucudur.
Bu endişeler içerisinde bir oburu tarafınca gelen nefret, sevgiden epeyce daha tercih edilirdir.
kimi vakit ne yapsam da beni sevmese diye uğraşan, sizinle bağ kurmaya hiç niyeti olmayan ve güya bilerek kendisini sizden uzaklaştırıyormuş hissi yaratan alakalar deneyimlersiniz. Bağlantının o insan için ne kadar korkutucu olduğunu tanım etmek için “yutulma endişesi” tabiri kullanılır. Bu bireyler için biraz daha yakın olmak ve sevgi görmek büsbütün karşı taraf tarafınca içeri alınmak, yutulmaktır. Zira benlik sonlarının kapılarında onu koruyacak muhafızları yoktur. En uygunu sizden uzak durmaktır. Yani bu,o kişi için bir güvenlik davranışıdır.
ötürüsı ile kuvvetli sevgi bağının kurulabilmesi için evvela kendimizi bir diğerinden net bir biçimde ayırt edebileceğimiz özekliğe sahip olmamız gerekir. İki özerk insanın kurduğu irtibat ve sevgi korkutucu olmaktan epeyce tatmin edicidir.
Okumaya devam et...
Onun tarafınca büsbütün anlaşılabiliyor olmak her ne kadar kulağa güzel gelse de bir yandan bir diğeri tarafınca bu kadar şeffaf bir biçimde görülebilmek ortada hiç bir perdenin olmadığı manasına gelir. Biri tarafınca büsbütün kucaklanıp, kavranıp, tutulup beraberinde o vücudunuza sarılmış kolları çözüp, uzaklaşıp, özgürleşmek güç bir sıkıntı üzere görünüyor.
Biriyle hem inançlı bir alaka kurup tıpkı vakitte özgür kalabilmek mümkün müdür?
Benliğin hudut kapıları sonuna kadar açıkken içeriye kimin girip giremeyeceğine, gireni dışarı çıkartacak güce ve özgürlüğe sahip olabilir miyiz?
Şayet sıkı bir özerklik hissine sahip değilseniz bu pek mümkün değildir. Özerklik hissinin yokluğunda kurulan her bir bağlantı kimlik yitimi tehditi oluşturur. Hatta bu o kadar ağır bir tehdittir ki bir diğeriyle alaka kurmayı bir kenara koyalım, kişinin kendiyle bağlantı kurması bile korkutucu bir hal alır. Diğerinin kendisini sevip, anlaması korkutucu olduğu üzere kişinin kendisini sevip anlaması da bir o kadar korkutucudur.
Bu endişeler içerisinde bir oburu tarafınca gelen nefret, sevgiden epeyce daha tercih edilirdir.
kimi vakit ne yapsam da beni sevmese diye uğraşan, sizinle bağ kurmaya hiç niyeti olmayan ve güya bilerek kendisini sizden uzaklaştırıyormuş hissi yaratan alakalar deneyimlersiniz. Bağlantının o insan için ne kadar korkutucu olduğunu tanım etmek için “yutulma endişesi” tabiri kullanılır. Bu bireyler için biraz daha yakın olmak ve sevgi görmek büsbütün karşı taraf tarafınca içeri alınmak, yutulmaktır. Zira benlik sonlarının kapılarında onu koruyacak muhafızları yoktur. En uygunu sizden uzak durmaktır. Yani bu,o kişi için bir güvenlik davranışıdır.
ötürüsı ile kuvvetli sevgi bağının kurulabilmesi için evvela kendimizi bir diğerinden net bir biçimde ayırt edebileceğimiz özekliğe sahip olmamız gerekir. İki özerk insanın kurduğu irtibat ve sevgi korkutucu olmaktan epeyce tatmin edicidir.
Okumaya devam et...