Ördek, Mevt ve lale
Wolf Erlbruch
‘’ Her çocuk kimi vakit vefatın ne olduğunu sorar. bu biçimdesine değerli bir soruya verilebilecek sıradan bir cevap var mıdır? Bu kitapta kuvvetli bir mevzu, sıcak, esprili ve şık bir lisanla anlatılıyor. Hem çocuklar hem yetişkinler için…’’
Vefat nedir? Ölünce ne olur? Mevt ne vakit gelir? Öldükten daha sonra ne olur? Bu üzere sorular karşılıklandırılması kolay sorular değildir. Bizler yetişkinler olarak vefatı tam olarak anlayıp kabullenemezken çocukların mevtle ilgili sorularına nasıl karşılık vermeliyiz?
Bu kitap mevtle ilgili soruları içten, samimi ve yalın bir anlatımla, çizimlerle süsleyerek anlatmış. Sorulara detaylı cevaplar vermek yerine sıradan açıklamalarla çocukların sorgulamalarına imkan sağlayacak bir anlatım tercih etmiş.
Hikayeye gelince:
bir müddetdir Ördek’in ortasında tuhaf bir his vardı. ‘’kimsin sen ve niye beni takip edip duruyorsun? ‘’
‘’Sonunda beni fark etmene sevindim,’’ dedi Vefat.‘’ Ben Ölüm’üm’’
Ördek dehşetle irkildi. Öteki türlüsü beklenemezdi. ‘’Beni almaya mı geldin?’’
-Ölümle birinci tanışma ve vefatın her an seni de bulabileceğini anladığın o an hissettiğin birinci endişe birinci irkiliş. Tahminen bir kaza tahminen bir yakının vefatı ekseriyetle mevtle birinci tanışmadır. Ölüm’ün yakınlığını düşünmek ürperti verir düşünmek bile istenmez çoklukla.
‘’Yeni gelmiş değilim, doğduğun günden beri daima yakınındayım aslına bakarsan. Ne olur ne olmaz diye.’’ ‘’Yani başına makus bir şey gelirse diye. Ağır bir soğuk algınlığı yahut bir kaza. Başımıza ne vakit ne geleceği muhakkak olmaz.’’
-Ölümün aslında her an gelebileceği aslında her an bizi bulabileceği nasıl daha uygun bir lisanla anlatılabilirdi ki.
‘’Bazı ördekler diyorlar ki ölünce melek oluyormuşsun ve bulutun üzerine oturup üstten dünyayı seyrediyormuşsun.’’ ‘’ Mümkündür, dedi Vefat. ‘’Kanatlarınız var sonuçta.’’
‘’Bazı ördeklerde diyorlar ki yerin altında fazlaca derinlerde bir cehennem varmış. Şayet hayatta düzgün bir ördek olmadıysan seni burada kızartıyorlarmış.’’ ‘’Siz ördeklerin ne kadar tuhaf öyküleri varmış bu biçimde. Lakin kim bilir, olabilir tabi.’’
-Ölümle yakınlaşan Ördek, artık mevtten daha sonrası ile ilgili merak ettiklerini soruyor Ölüm’e. Ölünce ne olacak? Nereye gideceğiz? Bizi hoş şeyler mi bekliyor, bulutların üstünde uçmak üzere yoksa yerin tabanında kızarmak mı? Lakin mevt tüm ihtimallerin mümkün olduğunu belirten meçhul karşılıklar veriyor.
‘’Üşüdüm’’ dedi Ördek bir akşam.’’ Beni biraz ısıtır mısın?’’ ve Mevt ördeğe sarıldı. Ördek artık nefes almıyordu. Kıpırdamadan öylece uzanıyordu. Ördek ölmüştü. Mevt onu kucağına alıp ırmağa taşıdı. Dikkatlice suya bırakıp onu hafifçeçe itti. Ördeğin gerisinden bakan Vefat yavaşça bir ıstırap hissetti.‘’ lakin işte, hayat bu biçimde bir şeydi.’’ diye düşündü.
Hikayenin ilerleyişinde Mevt ve Ördek’in bağlantısı düşünüldüğünde, aslında bir kişinin mevtle tanışması daha sonrasında artık vefatı bilerek tanıyarak her an vefatı hissederek devam etmesi ve artık vakti geldiğinde vefatla yüzleşmesi ve vefata kendini bırakma farklı bir lisanla anlatılmış.
‘’ Yaşarken yaşayın! İnsan, hayatını tamamlayıp öldüğü vakit, vefat, taşıdığı dehşeti yitirir! İnsan gerçek vakitte yaşamazsa, asla yanlışsız vakitte ölemez.’’ Nietzche Ağladığında kitabında Yalom bu türlü tabir etmiş mevtin aslında dehşet verici olmasının sebebini.
Okumaya devam et...
Wolf Erlbruch
‘’ Her çocuk kimi vakit vefatın ne olduğunu sorar. bu biçimdesine değerli bir soruya verilebilecek sıradan bir cevap var mıdır? Bu kitapta kuvvetli bir mevzu, sıcak, esprili ve şık bir lisanla anlatılıyor. Hem çocuklar hem yetişkinler için…’’
Vefat nedir? Ölünce ne olur? Mevt ne vakit gelir? Öldükten daha sonra ne olur? Bu üzere sorular karşılıklandırılması kolay sorular değildir. Bizler yetişkinler olarak vefatı tam olarak anlayıp kabullenemezken çocukların mevtle ilgili sorularına nasıl karşılık vermeliyiz?
Bu kitap mevtle ilgili soruları içten, samimi ve yalın bir anlatımla, çizimlerle süsleyerek anlatmış. Sorulara detaylı cevaplar vermek yerine sıradan açıklamalarla çocukların sorgulamalarına imkan sağlayacak bir anlatım tercih etmiş.
Hikayeye gelince:
bir müddetdir Ördek’in ortasında tuhaf bir his vardı. ‘’kimsin sen ve niye beni takip edip duruyorsun? ‘’
‘’Sonunda beni fark etmene sevindim,’’ dedi Vefat.‘’ Ben Ölüm’üm’’
Ördek dehşetle irkildi. Öteki türlüsü beklenemezdi. ‘’Beni almaya mı geldin?’’
-Ölümle birinci tanışma ve vefatın her an seni de bulabileceğini anladığın o an hissettiğin birinci endişe birinci irkiliş. Tahminen bir kaza tahminen bir yakının vefatı ekseriyetle mevtle birinci tanışmadır. Ölüm’ün yakınlığını düşünmek ürperti verir düşünmek bile istenmez çoklukla.
‘’Yeni gelmiş değilim, doğduğun günden beri daima yakınındayım aslına bakarsan. Ne olur ne olmaz diye.’’ ‘’Yani başına makus bir şey gelirse diye. Ağır bir soğuk algınlığı yahut bir kaza. Başımıza ne vakit ne geleceği muhakkak olmaz.’’
-Ölümün aslında her an gelebileceği aslında her an bizi bulabileceği nasıl daha uygun bir lisanla anlatılabilirdi ki.
‘’Bazı ördekler diyorlar ki ölünce melek oluyormuşsun ve bulutun üzerine oturup üstten dünyayı seyrediyormuşsun.’’ ‘’ Mümkündür, dedi Vefat. ‘’Kanatlarınız var sonuçta.’’
‘’Bazı ördeklerde diyorlar ki yerin altında fazlaca derinlerde bir cehennem varmış. Şayet hayatta düzgün bir ördek olmadıysan seni burada kızartıyorlarmış.’’ ‘’Siz ördeklerin ne kadar tuhaf öyküleri varmış bu biçimde. Lakin kim bilir, olabilir tabi.’’
-Ölümle yakınlaşan Ördek, artık mevtten daha sonrası ile ilgili merak ettiklerini soruyor Ölüm’e. Ölünce ne olacak? Nereye gideceğiz? Bizi hoş şeyler mi bekliyor, bulutların üstünde uçmak üzere yoksa yerin tabanında kızarmak mı? Lakin mevt tüm ihtimallerin mümkün olduğunu belirten meçhul karşılıklar veriyor.
‘’Üşüdüm’’ dedi Ördek bir akşam.’’ Beni biraz ısıtır mısın?’’ ve Mevt ördeğe sarıldı. Ördek artık nefes almıyordu. Kıpırdamadan öylece uzanıyordu. Ördek ölmüştü. Mevt onu kucağına alıp ırmağa taşıdı. Dikkatlice suya bırakıp onu hafifçeçe itti. Ördeğin gerisinden bakan Vefat yavaşça bir ıstırap hissetti.‘’ lakin işte, hayat bu biçimde bir şeydi.’’ diye düşündü.
Hikayenin ilerleyişinde Mevt ve Ördek’in bağlantısı düşünüldüğünde, aslında bir kişinin mevtle tanışması daha sonrasında artık vefatı bilerek tanıyarak her an vefatı hissederek devam etmesi ve artık vakti geldiğinde vefatla yüzleşmesi ve vefata kendini bırakma farklı bir lisanla anlatılmış.
‘’ Yaşarken yaşayın! İnsan, hayatını tamamlayıp öldüğü vakit, vefat, taşıdığı dehşeti yitirir! İnsan gerçek vakitte yaşamazsa, asla yanlışsız vakitte ölemez.’’ Nietzche Ağladığında kitabında Yalom bu türlü tabir etmiş mevtin aslında dehşet verici olmasının sebebini.
Okumaya devam et...