Psikoterapi, kaybolan çocukluğumuzu geri getiremez. Hafızanızı siliyoruz, tek seansta bilinçaltınızı temizliyoruz üzere yaklaşımlar ruh sıhhati profesyonellerinin sergilemeyeceği bir hal olup etik ihlallerini de birlikteinde getirmektedir. Psikoterapi geçmişin olgularını, geriye dönüşü olmayanı değiştiremez. Yaraları bu biçimde yanılsamaların yardımı ile uygunlaştırmak imkânsızdır. Birfazlaca yaralı insanın umutla beklediği, geçmişte yaşadıkları olumsuz anıları “hiç yaşamamış üzere olma” fantezisine kavuşmak, mümkünü olmayan bir taleptir. Fakat, gerçeğimizi yaşayarak ve bu gerçeği çelişki daha sonrasında öğrenerek bize cenneti değil, lakin yas tutma yeteneğimizi sunan his dünyamıza yetişkinlik seviyesinde geri dönmemiz mümkündür. Psikoterapi, geçmişte yaşanmış lakin tesiri çabucak hemen geçmemiş anıları, sahneleri, hisleri, niyetleri ve vücudumuza bı- raktığı anılar olan duyumları bir daha yapılandırarak/güncelleyerek, hayata dair kaybettiğimiz canlılığımızı bir daha kazanacağımız his dünyamıza geri dönüşümüzde bize yardımcı olabilir. Terapistler danışanlarının hayatını, geçmişini ve şu ânını ne kadar bilirse danışanın hayatına o kadar fazlaca girer ve o hayatın daha yakın ve anlayışlı şahidi haline gelirler. Bütün bunların olabilmesi için kıssayı baştan okumamız gerekir. Meşhur çocukluğa inme kıssası yavaş yavaş sahnelenmeye başlar. Nasıl ki ağacın kökleri onun hayat kaynağı ise insan hayatındaki birinci 6-7 yılda köklerinin, kimliğinin geliştiği devirdir. Epictetus’un da dediği üzere: Bir insanın anavatanı çocukluğudur. Gurbette olanlar vatan hasretini daha âlâ bilirler zira hayatları hasret üzerine konseyidir. Tahminen bizler de kendi ülkemizde, kendi ailemizde hatta kendi içimizde kendimize hasret kalmışızdır, ne dersiniz?
Okumaya devam et...
Okumaya devam et...