Terk Edilme Kaygısı
Terk edilme, tıpkı vefat ve belirsizlik üzere hayatın gerçeklerindendir.
ötürüsıyla, terk edilecek olmaktan kaygılanmak ve terk edilmiş olmaktan dolayı üzülmek pek doğaldır.
Ancak bunun muhtemelliğine yönelik çok hassas olmak ruhsal sıhhatimize ziyan veriyor.
İsmi konulmuş bir ruhsal bozukluk olmasa da psikoterapi sürecinde çoğunlukla gözlemlenebilen bu fenomene terk edilme telaşı diyoruz.
Terk edilme telaşında kıymet verilen birinin, kişiyi bırakıp gideceğine dair ispatsız niyetler oluşur.
ötürüsıyla, olayı tetikleyecek hayli da bir şeye gereksinim yoktur: durumun mümkünlüğü kaygılanmak için çok kâfi kalır.
Bu durum o kadar şiddetle yaşanabilir ki bir partnerin canının bir şeye sıkkın oluşunda bile birinci akla gelen “beni terk edecek” düşüncesi olur.
Partnerin neredeyse her davranışı ve tecrübesinin sonunda kişinin kendisine ve bağlantının sonuna bağlanacağına yönelik çıkarımlar zihni meşgul eder.
Bundan dolayı oluşan şiddetli kaygılanım olağan olarak birtakım fonksiyonsuz davranışlara niye olur.
Bunlardan en tanıdık olanı güvence alma davranışıdır.
kimi vakit direkt kimi zamanse dolaylı olarak her şeyin yolunda olup olmadığının garantisini almak için sorular sorulur, bilgiler toplanır.
Bir öteki davranış ise memnun etmedir. Partneri, öncelik sıralamasının en üstüne sağlam bir biçimde yerleştirerek onun mutlu olması ve bu biçimdece aklına alakanın sonlanmasının gelmemesini sağlamak için ağır bir uğraş oluşur.
Bu çoklukla, hayır dememe, hudut çizmeme ve itiraz etmeme üzere davranışları içerir.
Bir başkası ise kıskançlıktır. Partnerin etkileştiği biroldukca kişi potansiyel bir tehlike olarak görülmeye başlanır.
Partnerin onlardan etkileneceği ihtimalini yüksek olarak görüp çok endişelenince kıskançlık yani çok sorgulama, denetleme ve kısıtlama davranışları baş gösterir.
Terk edilme tasası olan bireyleri ayrıyeten bağımsız aktiviteler yapmak da şiddetlice korkutur.
Çünkü bu biçimdece partnerin kendisinden bağımsız da hayattan zevk alıyor olması ve bu biçimdece ona daha fazla gereksinim duymayacak olmasından telaş edilir.
O niçinle kendisi de bağımsız aktivite yapmaz ve partneri de buna teşvik etmez.
Görüldüğü üzre ortada rastgele bir terk edilme tehtidi bile yokken, kişinin zihninde oluşturduğu muhtemel bir ihtimalin gündemde kalması bağlantılara çok ziyan verebilecek davranışları doğurur.
Eğer ayrılık (kişiye bakılırsa terk edilme) gerçekleşirse ki bu münasebetlerin tabiatında vardır, bu sefer ağır bir yalvarma davranışı oluşabilir.
Partnerin fizikî varlığının bile şiddetli korkular yarattığı bu durumun gerçekleşmesi halinde oluşan olumsuz bir his bulutu kişinin kendine ziyan verme tehditleri ve hatta teşebbüslerini bile içerebilir.
Bu korkuların ve oluşturduğu davranışların bireylere önemli bir faturası vardır.
Terk edilecek olma ihtimallerinden çok kaygılanan kişinin benlik kavramları olumsuz etkilenir.
Bu korku ile baş edemeyip tercih ettiği bu prosedürler, öz-saygı, öz-güven ve öz-değere çok önemli ziyanlar verir.
Bu durumla baş etmenin en âlâ yollarından birini bir daha bilişsel davranışçı terapiler sağlamaktadır.
Kaygıları oluşturan temel anıları inceleyip, işledikten daha sonra oluşan fonksiyonsuz fikirler amaç alınır.
Düşünceler işlevselleri ile yer değiştirilirken, sıraladığım bu davranışlar güçlü metotlarla azaltılarak kaygıla tolerans sağlanır.
Okumaya devam et...
Terk edilme, tıpkı vefat ve belirsizlik üzere hayatın gerçeklerindendir.
ötürüsıyla, terk edilecek olmaktan kaygılanmak ve terk edilmiş olmaktan dolayı üzülmek pek doğaldır.
Ancak bunun muhtemelliğine yönelik çok hassas olmak ruhsal sıhhatimize ziyan veriyor.
İsmi konulmuş bir ruhsal bozukluk olmasa da psikoterapi sürecinde çoğunlukla gözlemlenebilen bu fenomene terk edilme telaşı diyoruz.
Terk edilme telaşında kıymet verilen birinin, kişiyi bırakıp gideceğine dair ispatsız niyetler oluşur.
ötürüsıyla, olayı tetikleyecek hayli da bir şeye gereksinim yoktur: durumun mümkünlüğü kaygılanmak için çok kâfi kalır.
Bu durum o kadar şiddetle yaşanabilir ki bir partnerin canının bir şeye sıkkın oluşunda bile birinci akla gelen “beni terk edecek” düşüncesi olur.
Partnerin neredeyse her davranışı ve tecrübesinin sonunda kişinin kendisine ve bağlantının sonuna bağlanacağına yönelik çıkarımlar zihni meşgul eder.
Bundan dolayı oluşan şiddetli kaygılanım olağan olarak birtakım fonksiyonsuz davranışlara niye olur.
Bunlardan en tanıdık olanı güvence alma davranışıdır.
kimi vakit direkt kimi zamanse dolaylı olarak her şeyin yolunda olup olmadığının garantisini almak için sorular sorulur, bilgiler toplanır.
Bir öteki davranış ise memnun etmedir. Partneri, öncelik sıralamasının en üstüne sağlam bir biçimde yerleştirerek onun mutlu olması ve bu biçimdece aklına alakanın sonlanmasının gelmemesini sağlamak için ağır bir uğraş oluşur.
Bu çoklukla, hayır dememe, hudut çizmeme ve itiraz etmeme üzere davranışları içerir.
Bir başkası ise kıskançlıktır. Partnerin etkileştiği biroldukca kişi potansiyel bir tehlike olarak görülmeye başlanır.
Partnerin onlardan etkileneceği ihtimalini yüksek olarak görüp çok endişelenince kıskançlık yani çok sorgulama, denetleme ve kısıtlama davranışları baş gösterir.
Terk edilme tasası olan bireyleri ayrıyeten bağımsız aktiviteler yapmak da şiddetlice korkutur.
Çünkü bu biçimdece partnerin kendisinden bağımsız da hayattan zevk alıyor olması ve bu biçimdece ona daha fazla gereksinim duymayacak olmasından telaş edilir.
O niçinle kendisi de bağımsız aktivite yapmaz ve partneri de buna teşvik etmez.
Görüldüğü üzre ortada rastgele bir terk edilme tehtidi bile yokken, kişinin zihninde oluşturduğu muhtemel bir ihtimalin gündemde kalması bağlantılara çok ziyan verebilecek davranışları doğurur.
Eğer ayrılık (kişiye bakılırsa terk edilme) gerçekleşirse ki bu münasebetlerin tabiatında vardır, bu sefer ağır bir yalvarma davranışı oluşabilir.
Partnerin fizikî varlığının bile şiddetli korkular yarattığı bu durumun gerçekleşmesi halinde oluşan olumsuz bir his bulutu kişinin kendine ziyan verme tehditleri ve hatta teşebbüslerini bile içerebilir.
Bu korkuların ve oluşturduğu davranışların bireylere önemli bir faturası vardır.
Terk edilecek olma ihtimallerinden çok kaygılanan kişinin benlik kavramları olumsuz etkilenir.
Bu korku ile baş edemeyip tercih ettiği bu prosedürler, öz-saygı, öz-güven ve öz-değere çok önemli ziyanlar verir.
Bu durumla baş etmenin en âlâ yollarından birini bir daha bilişsel davranışçı terapiler sağlamaktadır.
Kaygıları oluşturan temel anıları inceleyip, işledikten daha sonra oluşan fonksiyonsuz fikirler amaç alınır.
Düşünceler işlevselleri ile yer değiştirilirken, sıraladığım bu davranışlar güçlü metotlarla azaltılarak kaygıla tolerans sağlanır.
Okumaya devam et...